ข้าเก็บเด็กคนหนึ่งมาเลี้ยงก็กลายเป็นมารดาของแผ่นดิน เล่ม 2 (จบ)

เฉินเมี่ยวอินเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์แห่งจวนเสนาบดี นางมีดวงตาวิเศษที่สามารถมองเห็นรัศมีบุญญาธิการของผู้คนได้ ยิ่งรัศมีแรงกล้านั่นหมายความว่าอีกฝ่ายเป็นคนดีมีอำนาจวาสนา นางเห็นองค์ชายผู้หนึ่งมีรัศมีบุญญาธิการสูงส่งจึงให้ตระกูลเฉินพึ่งพิงองค์ชายผู้นั้น หวังพาตระกูลเฉินเจริญรุ่งเรือง ทว่าต่อมาองค์ชายผู้นั้นถูกดึงเข้าศึกชิงบัลลังก์ สุดท้ายพ่ายแพ้และสิ้นพระชนม์!

เพราะตระกูลสนับสนุนองค์ชายผิดองค์ทำให้ตระกูลเฉินต้องล่มสลาย บุรุษถูกประหาร สตรีกลายเป็นทาสถูกเนรเทศออกจากเมืองหลวง จากคุณหนูผู้สูงส่งกลายเป็นสาวใช้ประจำจวนสกุลติง นางทำใจยอมรับสถานะใหม่นี้และอยู่อย่างสงบเสงี่ยม กระทั่งนางได้เจอเด็กที่น่าสงสารซึ่งมีบุญญาธิการสูง ซ้ำยังเรียกขานนางว่ามารดาด้วยดวงตาใสซื่อ เฉินเมี่ยวอินก็ใจอ่อนเลี้ยงดูเจ้าก้อนแป้งนี้ประหนึ่งเป็นมารดาแท้ ๆ หารู้ไม่ว่าเด็กคนนี้เป็นถึงโอรสของฮ่องเต้!

ใคร ๆ ก็รู้ว่า หวงลู่เจ๋อ ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันเป็นคนน่ากลัวมากแค่ไหน ขุนนางยังต้องหวั่นเกรง เด็กยังต้องหวาดกลัว ทว่าเฉินเมี่ยวอินที่เห็นรัศมีบุญญาธิการของอีกฝ่ายสูงส่งเลอค่ากลับไม่กลัวฮ่องเต้แม้แต่น้อย เห็นดังนั้นฮ่องเต้ก็ถูกใจและกล่าวว่าเห็นแก่โอรสที่เรียกนางว่ามารดาจึงแต่งตั้งเฉินเมี่ยวอินเป็นฮองเฮา!