ป่วนใจให้รัก

"ขี่รถภาษาบ้าบออะไร ไม่มีแหกตาดูคนบ้างหรือไง" หญิงสาวแว้ดใส่เสียงดังลั่น ด้วยความไม่พอใจสุดขีด ซึ่งนั่นก็ทำให้คนที่ตั้งท่าจะก้มลงไปช่วยพยุงถึงกับชะงักกลับ ในเมื่อถามดี ๆ แต่กลับด่ากลับมาแบบนี้ ก็คงไม่มีอะไรที่ต้องพูดกันดี ๆ แล้วแหละ ชายหนุ่มคิดอย่างนั้น ก่อนจะสวนกลับทันควันแบบยียวน
"แหกสิครับ แต่คงเพลินมองความสวยของคุณมากไปหน่อย"
"ทะลึ่ง"
แพรพลอยยกมือปัดเศษดินและใบหญ้าออกจากเสื้อและกางเกงยีนส์ ก่อนจะสูดปากเบาๆ ด้วยความรู้สึกปวดจี๊ดที่แขนข้างซ้าย เพราะบริเวณนั้นมีเลือดไหลเป็นทางยาว ซึ่งนั่นก็ทำให้ชายหนุ่มถึงกับเป็นห่วงรีบคว้าแขนเธอมาดู แต่ก็โดนหญิงสาวสะบัดออก
"ผมขอดูซิ"
"ไม่ต้อง"
น้ำเสียงตวาดดังขึ้นพร้อมกับเบี่ยงตัวหนีมือที่ยื่นออกมาหา สายตากวาดมองร่างสูงตรงหน้าตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าแววตาหมิ่นๆ เพราะเขาอยู่ในชุดกางเกงยีนส์สีหม่น สวมเสื้อยืดและมีเสื้อเชิ้ตลายสก๊อตทับด้านนอก ซึ่งจากที่มองดูแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็คงจะเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
"นายคงเป็นคนในไร่กำนันเนิ่นใช่ไหม"
"คงใช่กระมังครับ" ชายหนุ่มตอบกวนๆ จนถามให้คนถามถึงกับโมโห ที่คนระดับคนงาน กล้าต่อปากต่อคำกับเธอที่เป็นถึงแขกของเจ้าของไร่