หวงรักนางบำเรอ

ห ว ง รั ก น า ง บำ เ ร อ
โมริน
------
**คำโปรย**

"เป็นเมียฉันเธอจะไม่มีวันลำบาก ฉันเอาหัวเป็นประกันเลย"

-------
**ตัวอย่าง**

"ทำไม ไม่ดีเหรอมีคนส่งเรียน"
"กิ๊งไม่อยากเอาตัวแลกหาค่าเทอม"
"เธอหมายความว่ายังไง" เขาอยากรู้นัก อะไรทำให้หญิงสาวคิดไปไกลและคิดอกุศลได้ขนาดนั้น
"ก็พอเห็นแหละค่ะ ว่านายหัวเปย์ค่าเทอมสาวสวยหลายคนยังไง" คนช่างสังเกตบอกน้ำเสียงอ้อมแอ้ม "กิ๊ง คงไม่ใช่สเปกนายหัว"
"ฉันไม่ได้ให้เธอฟรี ๆ เรียนจบก็ค่อยมาทำงานใช้หนี้ ฉันไม่รีบตายเร็ว ๆ นี้แน่ และเรื่องเอาตัวแลกค่าเทอมเลิกคิดไปได้เลย อย่างว่า เธอไม่ใช่สเปกฉัน"
โชติกาพรูลมอย่างโล่งอก อย่างน้อยชัชวาลก็ไม่ได้มองเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่น
"เป็นแค่เด็กมอหกจบใหม่ ไปเอาความคิดขายตัวแลกค่าเทอมมาจากไหน"
เดี๋ยวพ่อจะตบกบาลให้คว่ำเลยนี่
"ก็นายหัวชอบให้ค่าเทอมสาว ๆ สวย ๆ ออกบ่อยนี่คะ กิ๊งเห็นประจำ ก่อนไปเรียน เลิกเรียน ไม่เว้นวันหยุดเสาร์ อาทิตย์"
ความเสี้ยนมันมีวันหยุดด้วยเหรอวะ !

-------
**ตัวอย่าง 2**

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร" เสียงทุ้มแฝงร่องรอยความอัดอั้นเอ่ยออกมาคาดคั้นสาวน้อยของเขาที่เห็นมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย และยังได้รับช่วงต่อบิดา มารดา ให้หญิงสาวมาอยู่ในความดูแลของตนต่อจากพวกท่านอย่างไม่พิธีรีตอง
"เพื่อนค่ะ"
"ถ้าแค่เพื่อนกันก็ควรสงวนตัวเอาไว้บ้าง" น้ำเสียงของชัชวาลแฝงการตำหนิและยืนกรานห้ามโต้แย้งใด ๆ ของโชติกาออกมาอย่างเด็ดขาด "เธอจะให้เพื่อนผู้ชายมาโอบตัวมั่วซั่วไม่ได้ ฉันถือ"
ดวงตาเป็นประกายวิบวับสะท้อนความตื่นตาตื่นใจออกมากับประโยคท้ายของเขา
"ทำไม เถียงมาสิว่าที่เธอทำอยู่มันดีแล้วนักเหรอ หรือที่ฉันพูดนั้นมันผิด" ดวงตาร้อนแรงของชัชวาลซึ่งยังเต็มไปด้วยความเสน่หาที่ไม่อาจปิดกั้นจับจ้องคนขี้สงสัยและยังพยายามจับผิดคำพูดของตนอย่างไม่วางตา
"กิ๊ง..." น้ำเสียงเจือสะอื้นเอ่ยออกมาทำเอาใจหัวใจที่ว่าแกร่งและจะไม่มีวันพ่ายอ่อนยวบลงคราเดียว
ชัชวาลโน้มตัวลงนิดหนึ่ง ขยับหน้าเข้ามาจนชิดใบหูเธอแล้วเค้นเสียงต่ำออกมาจากลำคอทีละคำ ๆ
"ต่อ ให้ เรา แค่ จูบกัน ฉันก็ถือ"
อีกทั้งตอนนี้เขาก็ยังรู้สึกว่าความสามารถในการควบคุมตนเองใกล้จะถึงจุดวิกฤตเต็มทน แล้วยิ่งมาได้กลิ่นกายหอม ๆ ของโชติกาแล้วนั้นความอดกลั้นย่อมหมดสิ้น
ปลายจมูกคมคลอเคลียแก้มนุ่มไปมา เขากดสายตามองร่างเล็กตัวสั่นราวกับกลัวแล้วนึกอยากแกล้ง ก่อนฝังจมูกลงสูดดมความหอมละมุนจนชื่นใจเต็มปอดแล้วละออกมา
ใบหน้าของผู้มีพระคุณของเธอนั้นเดาอารมณ์ไม่ออกจริง ๆ ว่าที่กำลังปั้นปึ่งใส่อยู่นั้นเขาไม่พอใจสิ่งใดอยู่กันแน่
"กิ๊งขอโทษนะคะ ต่อไปจะไม่ให้ผู้ชายคนไหนแตะตัวอีกแล้ว"
ในใจของเขาบังเกิดความกระวนกระวายแปลก ๆ ผุดขึ้นวูบหนึ่ง พานให้อดขมวดคิ้วแล้วหยุดตรึกตรองสิ่งที่เล่นงานก้อนเนื้อในอกของตน
"ก็ดี..." ทั้งที่ในหัวเขาอยากเอ่ยคำพูดนี้ออกไปว่า ขอโทษ แค่เป็นห่วงมากเกินไป จนเผลอล้ำเส้นก้าวก่ายยุ่งเรื่องส่วนตัว
ชัชวาลถอยกลับไปนั่งช้า ๆ เอนหลังพิงพนักด้วยท่าทางเอ่ยเฉื่อยดุจเดิม ซ้ำในใจยังมีคำถามผุดขึ้นตามมาเป็นพรวนว่า
เขาหึงเธอทำไม ก็แค่จูบกันไหม ไม่ได้แลกลิ้นด้วยซ้ำ นมก็ไม่ได้ขยำ !
เฮ้ย แต่กูล้วงด้วยนี่หว่า สมควรหวงแหละวะ
-------
"เธอจะเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวของฉันไปจนกว่าเธอจะไม่อยากเป็น ไม่ว่าวันข้างหน้าตัดสินใจไปด้วยเหตุผลใด ฉันจะไม่รั้งไว้ถ้าเธออยากไป"
-----------
แวะคุยกันหน่อยน้า

สวัสดีค่า นักอ่านที่รักทุกท่านของโมริน กราบอกแม่ยกทุกคนเลยนะคะ สำหรับนิยายเรื่องแรกของปี 2568 โมขอเสิร์ฟ เรื่อง หวงรักนางบำเรอ เป็นนิยายที่โมอยากมอบให้นักอ่านช่วงปีใหม่ ซึ่งก็เลยมาแล้วหลายวันมากค่ะ 555+ อีกทั้งวันที่ 23 ธันวาคมของทุกปี คือวันครบรอบนามปากกาพอดี เลยคิดว่าควรหาอะไรน่ารัก ๆ มาให้นักอ่านได้ชื่นใจในราคาน่ารักด้วยดีกว่าค่ะ
เลยหยิบเรื่องนี้มาเขียนซะเลย นายหัวชัชเป็นผู้ชายสายเปย์ และกินเมียดุมากน้า พร้อมแล้วก็หยิบทิชชูไปซับกำเดากันค่ะ กิกิ
สำหรับ #หวงรักนางบำเรอ
เป็นนิยายที่จะปล่อยลง MEB มกราคม 68 นี้
เนื่องในวันครบรอบนามปากกาโมรินค่ะ 23 ธันวาคมของทุกปี และจะ ขาย ใน ราคา 23 บาท เท่านั้น
ขอบคุณทุกการซัปพอร์ตจากนักอ่านมาก ๆ เลยนะคะ

*********
--คำแนะนำ--
ทดลองอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ และสามารถอ่านตัวอย่างเพิ่มเติมได้จากเว็บเด็กดี รีดอะไรท์ ธัญวลัยนะคะ
และซื้อผ่านหน้าเว็บราคาจะถูกกว่าค่ะ (Apple IOS ซื้อผ่าน web browser safari เน้อ)
ราคาปกติ 23 บาท

โมริน
รักและรักเสมอ
25 มกราคม 68