พระเอกคลั่งรักข้ามาก รู้หรือไม่!

เรื่องหว่านเสน่ห์ใส่สตรีของคุณชายจวนแม่ทัพช่างเก่งกาจ แต่นางที่เป็นเพียงสหายของน้องสาวมีหรือจะยอมตกบ่วงนั้นง่าย ๆ
แต่แม้นางจะตั้งมั่นเพียงใดสุดท้ายเพื่อความอยู่รอด ตัวประกอบเช่นนางก็ต้องยอมงัดเล่ห์กลเพื่อหลอกล่อให้พระเอกผู้เก่งกาจเช่นเขาหลงรักหัวปักหัวปำ เพราะ สหายของน้องสาว ไหนเลยจะสำคัญเท่าฮูหยิน

..................................
"เจ้าบอกว่าจะเชื่อฟังไม่ดื้อรั้น ทั้งยังยอมให้พี่กินเต้าหู้ตามใจ"
"ไม่ใช่เสียหน่อย ข้าบอกแค่ว่าจะเชื่อฟังท่านอย่างเดียวนอกนั้นท่านต่อเติมเสริมแต่งเอาเองเจ้าค่ะ"
"จริงหรือ เจ้าจำผิดหรือไม่" เขากล่าวพลางเอานิ้วบีบปลายจมูกนางอย่างหมั่นเขี้ยว ดูเหมือนนางจะใจกล้าและช่างต่อรองขึ้นเยอะ เหอซือซือที่เป็นอยู่ในตอนนี้ช่างกระตุ้นสัญชาตญาณนักล่าของเขาเสียจริง
"ท่านแกล้งข้าเช่นนี้ ข้าจะไปฟ้องเล่อเล่อเจ้าค่ะ" นางยกมือกุมจมูกของตนพลางยู่ปาก ท่าทางโดนกลั่นแกล้งทำให้เขานึกอยากรังแกนางมากเข้าไปอีก
"เช่นนั้นก็อย่าลืมบอกเล่อเล่อด้วยว่านอกจากพี่จะกลั่นแกล้งเจ้าแล้ว วันนั้นที่ในรถม้า พี่ยังจุมพิตเจ้าตรงนี้ด้วย" กล่าวจบเขาก็เชยคางนางให้เงยหน้าขึ้นก่อนจะกดริมฝีปากลงบนปากนาง
"..." นัยน์ตาเมล็ดซิ่งของนางเบิกกว้างอย่างตกใจในการกระทำของเขา
"แล้วก็เมื่อวานที่ร้านเครื่องหอม พี่ยังดอมดมเจ้าตรงนี้ด้วย" สิ้นเสียงเขาก็กดจมูกลงบนหน้าผากมน
"ไม่ใช่สักหน่อย เมื่อวานที่ร้านเครื่องหอมท่านดมเครื่องหอมที่ข้อมือกับแขนข้า หาใช่หน้าผากไม่" นางโต้เถียงอย่างแง่งอน
"อ้าว! เช่นนั้นหรือที่แท้เป็นพี่ที่จำผิดไปเอง แล้วที่ทำไปเมื่อครู่พี่ขอคืน" กล่าวจบเขาก็กดจมูกลงหน้าผากมนอย่างอารมณ์ดี มุมปากหยักแต่งแต้มรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ดวงตาที่มองนางพราวระยับอย่างเปิดเผย
คนผู้นี้มากเล่ห์ยิ่งนัก นี่นางเลือกคนถูกหรือไม่ ที่จะคิดจะทำให้เขาหลงใหลจนยอมช่วยเหลือและปกป้องให้นางรอดพ้นจากอันตรายและคนพวกนั้น
............................
ปล. ใครเป็นเบาหวานจะระวังเบาหวานจะขึ้นตาเพราะความหวานจนมดยังเบือนหน้าหนีของพระเอกผู้นี้
ปล.2 ระบบ IOS ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่านะคะ