คุณหนูหลิน...ไม่ใช่สตรีไร้ค่า (จบในเล่ม)

หลินอวี่เจียวสะดุ้งตื่นขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้นางไม่ได้อยู่ในห้องทดลองที่คุ้นเคย สายลมอ่อนๆ พัดผ่านหน้าต่างไม้ที่เปิดกว้าง กลิ่นหอมของสมุนไพรและดินแห้งโชยมาจากด้านนอก นางขยับตัวเล็กน้อย พลางมองรอบๆ ด้วยความสับสน
"นี่ฉันอยู่ที่ไหนกัน?" นางพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงไม้เล็กๆ ที่ปูด้วยฟูกบางๆ และหมอนที่เต็มไปด้วยรอยเย็บปะ ห้องที่นางอยู่ดูเรียบง่ายอย่างน่าแปลกใจ ผนังไม้เก่าและโต๊ะเตี้ยๆ ข้างเตียงมีเพียงขวดน้ำและถ้วยชาเก่าคร่ำคร่า นางยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าของตัวเอง และนั่นทำให้นางสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อพบว่ามันไม่ใช่ใบหน้าที่นางคุ้นเคย
"นี่มันอะไรกัน!?" ในกระจกน้ำที่วางอยู่ นางเห็นใบหน้าของหญิงสาววัยราว 18 ปี ผิวพรรณซีดเซียว ร่างกายผ่ายผอม และดวงตาที่แฝงไปด้วยความเศร้าหมอง นางขยับนิ้วและสัมผัสตัวเองซ้ำเพื่อให้แน่ใจว่านางไม่ได้ฝัน นางพยายามรวบรวมสติ และในที่สุดความทรงจำบางส่วนที่ไม่ใช่ของนางก็ไหลเข้ามาในหัว นางรับรู้ว่านางอยู่ในร่างของ
"คุณหนูหลิน" บุตรสาวของขุนนางระดับกลางที่เพิ่งถูกกล่าวหาว่า
"คบชู้" และถูกสามีกับเพื่อนสนิททำร้าย
"นี่ฉันตายแล้วกลับมาเกิดใหม่? หรือว่านี่คือโลกคู่ขนาน?" นางจับกำไลหยกบนข้อมือที่เปล่งประกายแสงจางๆ ราวกับของสิ่งนี้เป็นคำตอบ นางสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างในกำไลนี้ และเมื่อนางทดลองตั้งสมาธิ กำไลหยกก็เรืองแสงและเผยให้เห็นพื้นที่ว่างภายใน ที่เต็มไปด้วยอุปกรณ์และวัตถุดิบจากโลกปัจจุบัน
"ของวิเศษงั้นหรือ?" นางพูดเบาๆ แต่ในใจเต็มไปด้วยความตกใจ หลังจากใช้เวลาเพียงไม่นานในการประมวลผลทุกอย่าง หลินอวี่เจียวก็ตัดสินใจเด็ดขาดว่านางจะไม่ยอมให้ร่างนี้ต้องทนทุกข์อีกต่อไป
"หากโชคชะตาให้ข้ามาอยู่ในร่างนี้ ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำข้าอีก!"