วอนให้รักโปรดหวนคืน

ชานินท์กลับมาเพื่อทวงคืนทุกอย่างของครอบครัว แต่ความรักฝังใจที่มีให้กับลลิชาก็ไม่เคยเลือนหาย


ชานินท์รู้ว่าการกระทำครั้งนี้อาจจะทำให้อีกฝ่ายเกลียดเขา แต่มันก็ยังดีกว่าที่จะยอมปล่อยให้นกน้อยของตัวเองบินไปสู่โลกภายนอกโดยที่ไม่รู้ว่าเจ้าของนั้นเป็นใคร ดังนั้นความกระหายจึงกลายเป็นทางออก และทางเลือกที่เขาอยากกระทำ มือใหญ่จับสอดเข้าไปใต้ท้ายทอยเล็ก บังคับให้หญิงสาวแหงนหน้าขึ้น รับการเบียดบี้อันหอมหวาน

ร่างกายของเธอรับรู้ว่ามีบางอย่างกำลังสอดตัวเข้ามาใต้ผืนผ้าห่ม ด้วยความไร้เดียงสาเธอพยายามผลักไสสิ่งแปลกปลอมนั้นไม่ให้เข้ามาใกล้ตัว

"อยู่นิ่งๆ อย่าดื้อกับพี่นะ"

หญิงสาวสะบัดหน้าทั้งน้ำตาพร้อมความรู้สึกหวาดกลัว

"ข้าวไม่อยากให้พี่คิมทำแบบนี้เลยนะคะ ข้าวอยากจะเป็นเจ้าสาวที่บริสุทธิ์ของใครสักคน ไม่ใช่เป็นผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียน้อยของใคร โดยเฉพาะพี่คิม"

เขาเจ็บปวดหัวใจ แต่ไม่สามารถจะพูดความจริงที่มีอยู่ออกมาได้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้มีเพียง แสดงออกทางร่างกายเท่านั้น เหมือนคลื่นลมยามที่โหมกระหน่ำ เหมือนความฝันอยากจะหยิบยื่นมาให้เพียงแค่คนที่ปรารถนา ชานินท์ถ่ายทอดทุกความคิดและความคะนึงหาผ่านภาษากายตามประสาชายหนุ่มเลือดร้อน ได้โอบกอดและช่วงชิงทุกอย่างที่เขาสมควรจะได้รับมาตั้งแต่ต้น

คลุกเคล้ากลีบอ่อนของดอกไม้จนสมใจ...