ไม่มีเกียร์แต่มีกาวน์

“อ่อยเก่งดีหนิ”
“หนูไม่ได้อ่อยนะคะ”
“อ่อยได้ก็คงจะไม่ต้องลาหรอกนะ ข้อเท้าแดงนิดๆหน่อยๆไม่ได้เท้าหักเสียหน่อยรีบจัดการตัวเองแล้วไปดูงานด้วยละ”
“ค่ะคุณหมอ”
เสียงสั่นไหวเอ่ยตอบรับ สองมือน้อยๆค่อยๆแกะกล่องปฐม
พยาบาลออกมาด้วยความยากลำบาก ดวงตาคู่สวยเริ่มมีน้ำตาคลอจนคนที่เห็นเกิดความรู้สึกรำคาญ
“เธอน่าจะเข้าใจนะฉันไม่ชอบเด็กอ่อนหัด”
“เดี๋ยวหนูจะทำให้หมอลืมหนูไม่ลงเลยคอยดูสิ”
“อย่าโชว์เหนือ ทั้งๆที่ดูก็รู้ว่าเธอมันเด็กอ่อนหัด”
“คำก็เด็กอ่อนหัด สองคำก็เด็กอ่อนหัดเดี๋ยวฟัดให้ลืมเด็กอ่อนหัดคนนี้
ไม่ลงเลยคอยดู”