กาวน์ทวงรัก

"สรัลเป็นลูกพี่"

ที่ได้ยินไม่ใช่คำถามเป็นประโยคที่แสดงความมั่นใจเต็มร้อย นรียากำมือที่ชื้นเหงื่อไว้แน่น กลัวว่ามือจะสั่นจนเขาจับสังเกตได้

"ไม่ใช่"

"ถ้าไม่ใช่แล้วตกใจทำไม"

"ขิงไม่ได้ตกใจ ขิงแค่ไม่อยากยุ่งกับพี่"

"นรียา เธอโกหกไม่เก่งไม่ว่าจะกี่ปีก็ยังไม่ได้เก่งขึ้น อย่าพยายามทำ"

น้ำเสียงของเขาเคร่งเครียด ดวงตาคมที่มองมาคมกริบราวกับมีดกำลังบาดเธอจนเลือดซิบ นรียาเชิดหน้าขึ้นสู้แม้หัวใจกำลังเต้นแรงจนแทบเป็นลมต่อหน้าเขาแล้ว

"ขิงท้องกับคนอื่น ไม่อย่างนั้นขิงคงพาเขามาหาพี่แล้ว ขิงเป็นคนรักสบายแค่ไหนพี่ก็รู้"

"นรียา ถ้ายังปากแข็งอีกเราจะได้เห็นดีกันรู้จักดีเอ็นเอไหม หือ ถ้าถึงขั้นต้องตรวจ ถ้าเด็กเป็นลูกพี่เธอจะไม่ได้แตะลูกอีก"

"อย่ามายุ่งกับลูกของขิง พี่ไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเราแม่ลูกทั้งนั้น"

"มี เธอรู้ดีว่าพี่มีเต็มที่ ไม่ว่าจะกี่ปีก่อนหรือวินาทีนี้พี่ก็มีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มร้อย"

นิยายรักหน่วงหนึบ มีเด็ก จบดีไม่มีนอกใจค่ะ