พรนลัท

เพราะหลงรักอุศเรนตั้งแต่ไม่เคยเห็นหน้า ยามเติบโตมาลูกสาวของมหารณพจึงตั้งใจเหลือเกินว่าจะเลียนแบบแม่ เข้าไปในวรรณกรรมเรื่องพระอภัยแล้วฉุดเขากลับมาให้ได้
หากรับรักก็พากลับดีๆหากไม่ยอมทุบสลบแล้วแบกมา
----------
”อย่ามาแตะ อย่ามาต้อง มองส่งเดช
มึงมันยักษ์ จำแลงเวทย์ ร่ายคาถา
กูรู้ทัน ไอ้อภัย ส่งมึงมา
อีมารยา สาระแน แส่อุบาย“
อุศเรนตวาด ก่อนจะด่าต่อแบบไม่พักหายใจหายคอ
”กูหาหลง โฉมจำแลง กายแปลงยักษ์
จะหลอกกู ให้หลงรัก หน้ามืดหนอ
จงรีบส่ง กูกลับไป ศึกใหญ่รอ
อย่าอ้อร้อ ตอแหลมา หาหลงกล“
พรนลัทหรี่ตา ฟื้นมาก็ด่าฉอดๆ ไม่เห็นจะเป็นอย่างที่วรรณกรรมบรรยายแฮะ อืม ไปต่อหรือหักคอพ่อคนในฝันทิ้งดี