ฝากรักอุปการะ (หนังสือเสียง)

** โปรยปราย **

เจ็ดปีที่แล้ว ฟาร์ฮานได้อุปการะเด็กสาวคนหนึ่งไว้ในปกครอง และครองตัวเป็นโสดตลอดมา เพื่อจะฝากรักไว้กับเธอ เมื่อถึงเวลา...


คนถูกถามปรือตาขึ้นใต้ผ้านวมผืนใหญ่ เมื่อเช้าสอดตัวเข้ามา เพราะหนาวเหมือนเป็นไข้ แม้จะมีความอบอุ่นจากคนข้างกาย แต่ยังอุ่นไม่ได้เท่าที่ต้องการ แล้วผ้านวมก็ถูกเปิดพร้อมใบหน้าหล่อ สายตาที่ส่งมาอ่อนโยนจนต้องยิ้มตอบ

“เมื่อคืนหลับไปพร้อมมังกรเจ้าป่า แต่ตื่นมาเจอเจ้าชาย แดดดี้ของฟ้าหล่อที่สุดเลยค่ะ” พูดจบหลับตาพริ้มด้วยความอ่อนเพลีย รับรู้ได้ถึงจุมพิตอุ่นตรงเปลือกตาและริมฝีปาก

“ต้องกินยาลดไข้แล้วมั้ง เด็กตัวอุ่น ๆ”

“เพราะใครคะ”

“เพราะเด็กยั่ว”

“โยนความผิดให้ฟ้า”

“แล้วเพราะอะไร”

“เพราะฟ้าน่ารัก คุณเลยหลง” เธอยังมีอารมณ์หัวเราะเสียงเบา ๆ

ฟาร์ฮานจุมพิตให้รางวัลปากช่างพูดของเด็ก

“วันนี้ตั้งใจจะพาไปเดินชอปปิ้ง แต่ดูแล้วสงสัยคงต้องให้นอนพัก” ปากกับแก้มเริ่มแดงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังมีอารมณ์ขัน น่าจับฟาดสักทีสองที แบบนี้ไงล่ะถึงได้หลงหัวทิ่มเวลาอ่านจดหมาย

“ไปชอปปิ้งเหรอคะ?”

“ตาโตเชียวนะ”

“ไม่ได้มีโอกาสบ่อย ๆ นี่คะ ที่จะได้ไปไหนด้วยกัน ไม่สิ...ต้องบอกว่า ยังไม่เคยมีโอกาสไปไหนด้วยกันเลย”

“เมื่อคืนไปสวรรค์ด้วยกันตั้งหลายครั้ง”

“ฮื่อ ไม่เหมือนกันนี่คะ อยากไปเดินกอดแขนแดดดี้ฟิลแฟน ใครเห็นคงอิจฉาฟ้ามาก มีแฟนหล่อ” จบประโยคมือของเขาก็บีบจมูกของเธอ “ฟ้าพูดอะไรผิดคะ”

“ผิดสิ ผิดมากด้วย” ฟาร์ฮานโอบรั้งคนช่างพูดขึ้นมานอนบนตัว “ให้พูดอีกที ฟิลอะไร” สองมือลูบไล้สะโพกกลมกลึงลงไปถึงต้นขา และย้ายมาหน้าขาสัมผัสเนินอวบด้วยใจถวิล

“อื้อ ไม่ให้ฟ้าพักบ้างเหรอคะ” สัมผัสของเขาชวนวาบหวิวอีกครั้ง

“ถ้าตอบถูกใจจะให้พัก”

“ฟิลแฟนไม่ใช่ ก็ต้องฟิลคนรัก”

“ผิดค่ะ แบบนี้ต้องถูกทำโทษ” ฟาร์ฮานรู้ตัวว่ากำลังหาเรื่องกินเด็กยามเช้า แต่จะให้ทำอย่างไรล่ะ เด็กช่างน่ารักน่ากิน เธอแค่ยิ้มเขาก็ตื่นตัวแล้ว อีกอย่าง เช้า ๆ เช่นนี้ยิ่งไม่ควรพลาดกิจกรรม คนกระหายในรสสวาทมอบจุมพิตดูดดื่มให้คนตัวอุ่นอีกครั้ง ฝ่ามือเริ่มลูบไล้ทั่วเรือนร่างเปลือย