โสกเสือโหย

สายลมหวน พัดเยือกเย็น ยามราตรีกาล อันเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย บนเส้นทางเถื่อน ริมชายป่าอันสลัวลาง ปรากฏร่างชายหนุ่ม กำลังก้าวเดินดุ่มๆ เพียงลำพัง พลางเหลียวหลัง ทั้งหันมองซ้าย,ขวา ด้วยความหวาดหวั่น,ระแวงภัย แต่ทว่า หากยามนี้ มีแสงจันทร์ส่องสว่างกระจ่างแจ้ง คงมองอีกร่างหนึ่ง กำลังเยื้องย่าง อยู่เคียงข้างกัน มันเป็นหมาพรานตัวใหญ่ ทั่วทั้งกายมีสีดำสนิท ทำให้กลมกลืนไปกับความมืด หนำซ้ำ ท่าทางการเดินเหิน ค่อนไปทางพิการ หรือว่ามัน อาจได้บาดเจ็บตามร่างกาย ชายผู้ที่เดินนำทาง จึงจำต้อง ค่อยๆเยาะย่าง ทั้งระวังอันตราย ไปด้วยความเชื่องช้า