อาถรรพ์รักหอมหมื่นลี้ | Mpreg

ใช้ชีวิตเพื่อรอวันพบเจอ ประโยคนี้ดูเหมือนไม่ยาก

แต่ใครเล่าจะรู้ว่ามีใครบางคนรอคอยที่จะได้พบคนที่สลักอยู่ในดวงใจมานานเหลือเกิน

ไม่ใช่เพียงแค่สิบปีหรือทั้งชีวิต แต่เป็น หลายภพชาติ ที่เฝ้ารอ

รอเพื่อจะได้ยลโฉมแม่ยอดดวงใจอีกครา

️

"ตื่นได้แล้วคนดี นอนนานแบบนี้พี่คิดถึงจนจะขาดใจ"

พ่อครูพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคิดถึง

ก่อนจะก้มลงไปจูบหน้าผากเนียนแล้วมองด้วยแววตาแสนรัก

"คนดีของพี่"

️

"ดวงจิตของแม่ลอยไปไกลแค่ไหนกันหนา พี่ไร้ปัญญาหาหรือใครกลั่นแกล้ง" เสียงเจือความเจ็บปวดเล็กน้อยถูกเอ่ยจากปากของคนแข็งทื่อในสายตาของใครหลาย ๆ คน แม้จะเป็นคนเก่งกาจในทุก ๆ เรื่องแต่กลับไม่มีใครรู้เลยว่าเขามีอะไรอยู่ในใจมากน้อยแค่ไหน

"แม่แก้วเอ๋ย อดทนอีกนิดเถิดหนา" ใบหน้าหล่อเหลาของพ่อครูหันกลับมามองที่คนข้าง ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นสัมผัสที่แก้มเนียนเพื่อไม่ให้คนป่วยรู้สึกตัว

"อื้อ" แต่คนป่วยที่หลับอยู่ก็ทำราวกับว่าเข้าใจในสิ่งที่พ่อครูพูด จึงได้ส่งเสียงออกมา พ่อครูจึงได้แต่ยกยิ้มมุมปากจาง ๆ

️

"พ่อจ๋าพูดไม่เพราะเลย" แก้วพูดขึ้นก่อนจะทำหน้าไม่สบอารมณ์

"ใช่ ๆ" ส่วนกิ่งพยักหน้าเห็นด้วยก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอกแล้วจ้องมองมาที่พ่อจ๋าอย่างไม่พอใจ

"อะไรของพวกเอ็ง"

"ก็พ่อจ๋าแม่จ๋าชอบกันแล้วนี่ พูดเพราะ ๆ สิจ๊ะ"

"รู้เยอะ" พ่อครูอดไม่ได้ที่จะส่ายศีรษะกับความรู้เยอะของทั้งสองคน ถึงแม้จะเป็นผีที่อยู่มานานแต่ว่าเด็กอย่างไรก็คือเด็ก สองคนนี้ก็รู้กันแค่แบบเด็ก ๆ รู้เท่านั้นเอง ที่เห็นรู้เยอะแบบนี้ก็เพราะความแก่แดดแก่ลมทั้งนั้นแหละ

"คิ ๆ ก็พ่อจ๋าจุ๊บ ๆ แม่จ๋าตรงนู้นเลยนี่จ๊ะ" แก้วว่าพร้อมชี้ไปที่อีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นทางที่จะสามารถเดินไปยังที่นั่งที่เมื่อคืนนั้น ที่หอมหมื่นลี้และพ่อครูนั่งคุยกัน จากนั้นจึงหันไปหัวเราะคิกคักกันกับกิ่ง

"แก่แดดจริง ๆ"

"ฮึ่ย ๆ นั่นแหละ แต่พ่อจ๋าพูดเพราะ ๆ หน่อยสิจ๊ะ"

"ข้าพูดไม่เพราะตรงไหน" พ่อครูถามก่อนจะยกแขนขึ้นกอดอกแล้วจ้องมองสองแสบที่ยืนอยู่กลางห้อง

"ก็เนี่ย เอ็ง ๆ ข้า ๆ ไม่เห็นจะเพราะเลย"

"แล้วจะให้ข้าทำยังไง"

"สมัยนี้เขาก็แทนตัวเองน่ารัก ๆ ทั้งนั้นแหละจ้ะ อย่างเช่นว่า เค้า ตัวเอง เธอ ที่รัก เบบี๋ เบ๊บขา อ้วน เตง" แก้วทำหน้าเพ้อฝัน เคยได้ยินจากคลิปวิดีโอที่ชอบไปแอบดูโทรศัพท์ของคนนู้นคนนี้ส่วนใหญ่แล้ว เขาก็จะแทนตัวเองกันแบบนี้ทั้งนั้นและมันก็น่ารักมาก ๆ

"แก้ว ๆ ดูหน้าพ่อเราด้วย" กิ่งที่ยืนอยู่ข้าง ๆ รีบสะกิดแขนแก้วขึ้นทันที ถ้าจะให้พ่อจ๋าของพวกเขามาแทนตัวเองแบบนั้นมันก็ไม่เข้ากับหน้าตา


ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจค่ะ