บ่วงแค้นบ่วงเสน่หา

เขาป่าเถื่อนไร้หัวใจ กักขังเธอไว้ด้วยความแค้นที่เธอไม่ได้เป็นผู้กระทำ
++++++++++++++++++
"เบา ๆ ได้ไหมฉันเจ็บ" นุชวดีเอ่ยบอกร่างสูงทั้งใบหน้ายู่ยี่นั้น จู่ๆ อีกฝ่ายก็มาปลุกเธอให้ลุกขึ้น ตอนนี้เขาก็กำลังคลายเน็กไทที่มัดมือเธออยู่ให้ด้วย หรือว่าเขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระแล้ว
"อย่ามาทำเป็นสำออยแค่นี้ไม่ตายหรอก" เขาด่าเสียงแข็งแววตาไร้ซึ่งความเห็นใจใดๆ
"ขอบคุณนะ"
"ขอบคุณอะไร?"
"ก็คุณจะปล่อยฉันไปแล้วไม่ใช่เหรอ?"
"หึ!" ได้ยินอย่างนั้นแสนคีรึถึงกับหัวเราะในลำคอก่อนจะเอ่ยต่อว่า
"ถามจริง!!?..ฉันบอกเธอตอนไหนฮะนุชวดีว่าฉันจะปล่อยเธอไป จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนฉันบอกเธอว่ายังไง ฉันบอกเธอว่าเรื่องเมื่อวานทั้งหมดน่ะมันก็เป็นแค่น้ำจิ้มแต่ของจริงมันหลังจากนี้ต่างหาก"
++++++++++++++++++