รุษฏ์รักบ่วงเวรี

จากความรักต่างชนชั้น เขาต้องสู้เพื่อจะได้สมหวังกับเธอผู้เป็นที่รัก

แต่เธอกลับคบชู้

ความรักจึงแปรเปลี่ยนเป็นแรงแค้น

ต่อให้ผ่านไปกี่ปีเขาก็มิมีวันลืม

ผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ในใจเป็นบาดแผลมาตลอด

"ไม่มีวันเจ้าค่ะ อิฉันไม่ยอมเป็นบ่าวของใคร"

"ก็ในเมื่อหล่อนไม่มีอัฐมาคืน แถมหากฉันปล่อยหล่อนไปแบบนี้
มีหวังหล่อนได้หนีหนี้ไปอีกเป็นแน่"
---------------------------------------------------------------------------

"ไม่นะเจ้าคะ อิฉันไม่ได้เป็นคนเอาไปอิฉันสาบานได้"

"จะไม่ใช่ได้อย่างไร พุดซ้อนในเมื่อฉันเป็นคนเห็นกับตาว่ามันอยู่ที่เรือนนอนของหล่อน"