ตัวข้าไม่ใช่บุตรเขยสกุลฉี (เล่ม 2)

"เจ้าหน้าแดงมาก"
"ฉะ...ฉีอ๋อง"
"เป็นข้า" เขาตอบเรียบๆ
"ระ...เรา คือ ข้า ท่านปล่อยข้าด้วย" กู้เลี่ยงรุ่ยใกล้สู่ขิตเมื่อได้ใกล้ฉีคุน ขนาดนี้ สมองไม่แล่น หัวใจกระโดดโลดเต้น พร้อมเป็นของเขา
เย็นไว้พวก! อย่าพึ่งตกหลุมรักเขาสิ
ฉีคุนหรี่ตา นัยน์ตาสีเทาตัดกับสีขาวชัดเจน "เมื่อครู่เจ้าจะทำอะไรข้า"
"ไม่ได้ทำอะไร"
"เจ้าทำ"
"งั้นข้าทำอะไร"
"เจ้าดมตัวข้า" เขาถาม "ดมทำไม"