ข้าจะเป็นฮองเฮาผู้ไร้คุณธรรม 我会当缺德的皇后

สี่ชาติที่ผ่านมานางพลาด แต่ครั้งนี้นางจะไม่พลาด ในเมื่อบุรุษผู้นั้นเขาไม่รักนาง นางก็จะไม่รักเขา จะไม่พยายามเข้าหาเอาอกเอาใจอีกแล้ว ส่วนสตรีผู้นั้นหากอยากร้ายกับนางก็จงร้ายมา ส่วนนางจะไม่นิ่งเฉย ร้ายมาร้ายกลับ ดีมาดีกลับ ที่ผ่านมาสี่ชาตินางพยายามจะเป็นฮองเฮาที่มีคุณธรรม เช่นนั้นในชาติที่ห้านี้นางจะทำตามใจตัวเองทำทุกอย่างที่อยากทำ

นางจะลองเล่นบทฮองเฮาไร้คุณธรรมบ้าง ไม่ต้องใส่ใจสวามีผู้เป็นโอรสสวรรค์ ไม่ต้องเอาใจสตรีผู้นั้นที่เป็นสนมของเขา ไม่ต้องพยายามยิ้มแย้มกับเราสนมที่กล้ามาเย้ยหยัน เหล่าขุนนางที่หาทางปลดนางลงจากตำแหน่งนางก็จะไม่เกรงใจแล้ว

.........................................................
จบในเล่มเดียว
- โปรดอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ
- ถ้าใช้ ios แนะนำซื้อผ่านเว็บแล้วค่อยกลับมาอ่านที่แอปจะได้ราคาถูกลงค่ะ

...........................................................
คัทซีน

"เจ้าหวังอยากจะปรนนิบัติข้ามาตลอด วันนี้ข้าจะทำให้ความหวังนี้ของเจ้าสมหวัง"
"ฝ่าบาททรงเข้าพระทัยผิดแล้ว หม่อมฉันไม่ได้ต้องการเช่นนั้น"
"ไม่ได้ต้องการ..."
ต้าหลงทวนคำ
"เพคะ"
"ต้องการหรือไม่ข้าไม่สนใจ คนที่ตัดสินใจคือข้า ไม่ใช่เจ้า หากว่าข้าต้องการ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ อย่าเล่นตัว ข้าเกลียดคนที่เสแสร้งที่สุด ที่ผ่านมาข้าละเลยเจ้าเพราะเห็นว่าเจ้านอกจากความงามก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ วันนี้แววตาของเจ้าทำให้ข้าแปลกใจ ทำให้เจ้าน่าสนใจขึ้นมาก็ควรจะดีใจที่ข้าเมตตาเจ้า"
เฟยหลิงไม่คิดว่าเพราะแววตาของนางที่มองเขาด้วยความแข็งกร้าวจะเป็นสิ่งที่ทำให้เขามาหา
"หม่อมฉันไม่ได้หวังแล้วเพคะ เพียงอยากทำหน้าที่ของตนเองดูแลวังหลังก็เท่านั้น ไม่ได้หวังให้ฝ่าบาทหันมาใส่ใจ"
"คิดว่าข้าใส่ใจเจ้า เข้าข้างตัวเองเกินไปหรือไม่ คนอย่างเจ้าไม่มีอะไรให้ข้าต้องใส่ใจ แล้วอย่าคิดว่าที่ข้ามาหาเพราะข้าหลงใหลในความงามของเจ้า"
"หม่อมฉันไม่บังอาจ"
เฟยหลิงถูกเขาบีบที่คาง นางเจ็บจนน้ำตาซึม แต่ว่าอดกลั้นเอาไว้ ไม่เผยความอ่อนแอออกมา
ต้าหลงมองอย่างพอใจ ดูเหมือนว่าเขาจะประเมินต่ำไป นางมีความกล้ามากกว่าที่คิด แม้ตอนนี้ยังกล้ามองเขาด้วยแววตาท้าทาย มันทำให้เขารู้สึกสนุกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน คนที่อ่อนแอ ทำตัวน่ารำคาญดั่งแมลงตัวหนึ่ง ตอนนี้กลับมีความกล้า
เฟยหลิงถูกเขาผลักให้นอนลงที่เตียงก่อนได้ยินเสียงขาดของชุดที่สวมใส่ นางมองเขาฉีกทึ้งชุดบนตัวจนสุดท้ายตัวนางก็เปลือยเปล่า ใบหน้างดงามขึ้นสีแดงระเรื่อด้วยความขัดเขิน พยายามข่มกลั้นความอายเอาไว้ไม่ทำให้เขาได้ใจไปมากกว่านี้ว่ารังแกนางได้
ต้าหลงจ้องมองสตรีที่ตัวเปลือยตรงหน้า เขารู้ว่านางมีความงามที่เหนือสตรีอื่น แต่ก็ไม่คิดว่าจะงดงามไปทั้งตัวเช่นนี้ น่าเสียดายที่เขาเพิ่งมารู้ตัวก็ผ่านมาสองปีแล้วหลังจากที่แต่งงาน เพราะอคติทำให้เขาละทิ้งของสวยงามตรงหน้า แต่ตอนนี้เขาจะใช้มันให้คุ้ม ใช้ร่างกายนี้ปรนเปรอตนเอง ทำให้นางอับอาย ก่อนที่จะทำลายตระกูลของนางทิ้ง
เฟยหลิงถูกจูบของเขาทำให้สติที่มีเพียงน้อยนิดของนางแตกกระเจิง ลิ้นร้อนของเขาที่โจมตีเข้ามาในโพรงปากทำให้ในหัวของนางว่างเปล่า ไร้ความคิดอ่าน ร่างบอบบางที่คิดจะต่อต้านอ่อนระทวยภายใต้อ้อมกอดของเขา
ต้าหลงไม่คิดว่าเพียงจูบจะทำให้เขารู้สึกดีได้มากขนาดนี้ ถ้าหากทำมากกว่านี้เขาจะรู้สึกดีมากขนาดไหน หากไม่แตะต้องนางก็คงน่าเสียดายแย่
มือหนาลูบไปตามสัดส่วนโค้งเว้าก่อนกอบกุมหน้าอกอวบเต็มมือ เขาออกแรงบีบเคล้นตามแรงอารมณ์
เฟยหลิงถึงขั้นตัวสั่นสะท้าน นางรวบรวมสติที่แตกกระเจิงให้กลับมามองเขาที่กำลังบดจูบนางอย่างบ้าคลั่ง ดวงตากลมโตเปล่งประกายความรู้สึกอยากเอาชนะ สุดท้ายนางก็คิดถึงบทเรียนที่ได้เรียนก่อนที่จะแต่งงาน ตำราในห้องหอที่เคยอ่านมาคืนนี้นางจะเอาออกมาใช้ให้หมด คิดถึงความคิดก่อนหน้าที่จะทำให้เขาหลงใหล มือที่อยู่นิ่งเริ่มเคลื่อนขยับ เริ่มที่การจัดการส่วนนั้นของเขา ทำให้เขารู้ว่านางไม่ได้จัดการง่าย ๆ
ต้าหลงถึงขั้นผละออกทั้งที่เขายังติดใจรสจูบเมื่อพบว่ามือของนางกอบกุมสิ่งนั้นของเขาเอาไว้แน่น ทั้งยังรูดขึ้นลงทำเขาแทบบ้า
"อยากให้หม่อมฉันปรนนิบัติไม่ใช่หรือเพคะ เช่นนั้นคืนนี้หม่อมฉันจะทำตามตำราที่เคยอ่าน ปรนนิบัติให้ฝ่าบาทพอใจ"