Resident Life ศัลยแพทย์ฝึก (หัด) หนัก

"มาโย" (Mayo) รุ่นพี่เรียกชื่อเครื่องมือประเภทกรรไกรสำหรับตัดเนื้อเยื่อที่ไม่ต้องการความละเอียดอ่อน เช่น กล้ามเนื้อ เส้นเอ็น
ชินหยิบอุปกรณ์ชิ้นนั้นขึ้นมาจากถาดและส่งให้ทันที
พี่เทมออกแรงตัดกล้ามเนื้อและเนื้อเยื่อระหว่างซี่โครงสองซี่อย่างรุนแรง ขณะที่เขาคอยยื่นผ้าก๊อซไปซับเลือดไม่ให้บดบังทัศนวิสัยการทำงาน พยายามบอกตนเองไม่ให้ตื่นเต้นจนอาจไม่ได้ยินคำสั่งจากชีฟ
เมื่อตัดกล้ามเนื้อเหล่านั้นจนสาแก่ใจและสามารถมองลอดรอยแยกแคบ ๆ ระหว่างซี่โครงเข้าไปในทรวงอกได้ พี่เทมก็โยนกรรไกรกลับไปในถาด พร้อมกับเรียกอุปกรณ์ถัดไป
"ฟีโนเชตโต้" (Finochietto)
"อะไรนะพี่" ชินถามกลับเบา ๆ อย่างตกใจ และหากไม่ใช่สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเขาอาจจะเล่นมุกกลับไปว่า วิงการ์เดียม เลวีโอซ่า
"Rib Spreader อ่ะ" รุ่นพี่ตะคอกกลับอย่างหงุดหงิด
และด้วยความรู้ภาษาอังกฤษที่พอหลงเหลืออยู่ทำให้ชายหนุ่มหันไปหยิบเครื่องมือโลหะหน้าตาเหมือนกับตัวเอฟ (F) ขนาดใหญ่ที่มีฟันคล้ายเลื่อยอยู่ที่เส้นขีดแนวดิ่งของตัวอักษร ซึ่งก็คืออุปกรณ์ถ่างขยายซี่โครงที่พี่เทมต้องการ
เมื่อรับเครื่องมือไปถือไว้ในมือพี่เทมก็ง้างซี่โครงของคนไข้จนหน้าแดงและยัดด้านขีดสองข้างของตัวเอฟเข้าไประหว่างช่องว่างนั้น เริ่มต้นหมุนเกลียวถ่างขยายจนตอนนี้สามารถสอดมือทั้งสองข้างเข้าไปข้างในได้ และเงี่ยงฟันเลื่อยก็คือตัวที่ใช้ล๊อคขนาดตัวถ่างไม่ให้ขยับเขยื้อน
"ดีเวอร์" (Deaver)
อุปกรณ์ดึงรั้งอวัยวะที่หน้าตาเหมือนเครื่องหมายคำถาม (?) แบน ๆ เป็นอุปกรณ์พื้นฐานที่ใครก็รู้จัก ชินหยิบส่งให้โดยไม่ตื่นตกใจอะไรอีก
พี่เทมนำด้านโค้งงอของมันใส่เข้าไปในอกคนไข้ โกยปอดขึ้นไปไว้ที่ด้านบนให้พ้นสายตา และยกด้ามจับขึ้น
"ถือไว้หน่อย" พี่ชีฟสั่ง
ชินยื่นมือไปจับปลายด้าม ดึงขึ้นและถือไว้ให้นิ่งที่สุด แม้จะยากลำบากเมื่อต้องคอยต้านแรงปั๊มหัวใจที่ยังกระทำอยู่อย่างต่อเนื่อง แต่ก็เป็นหน้าที่สำคัญที่เขาได้รับมอบหมายจึงต้องทำให้ดีที่สุด
ตอนนี้หัวใจที่หยุดเต้นมองเห็นได้ชัดจากมุมที่รุ่นพี่ยืนอยู่เรียบร้อยแล้ว