เขาบอกแค่เด็กในบ้าน

เธอเป็นแค่เด็กในบ้านที่เขาเคยตราหน้าว่าน่าเบื่อ น่ารำคาญ และโคตรวุ่นวาย
แต่ในวันที่กลับมาเจอกันอีกครั้งหลังผ่านไปหลายปี เขากลับมาปรากฏต่อหน้า พร้อมกับพฤติกรรมแปลกๆ

****************************************

"ปิดปากทำไม?" คิ้วเข้มขมวดชนกัน ถามเสียงเรียบขณะกลอกนัยน์ตาสีอำพันค่อนไปทางน้ำตาลเข้มน่าดึงดูดจ้องลึกเข้าไปในตาสวย

"ถ้าคุณทำอะไรหนู หนูจะตะโกนให้คุณท่านได้ยินเลย"

เวลานี้คุณท่านทั้งสองกำลังนั่งจิบชาชมสวนร่มรื่นกันอยู่ ซึ่งก็อยู่ข้างๆ ห้องทำงานที่มีผนังกำแพงหนาขวางกั้นไว้นี่เอง

ขืนกล้าทำอะไรบ้าๆ เธอตะโกนร้องจริงแน่!

"ทำอะไร?"

"..." ถลึงตาใส่คนตัวโตอย่างถือดี คิดอยากให้หล่อนเป็นฝ่ายหลุดปากพูดเอง ฝันไปเถอะ!

"หึ! เธอคงไม่คิดว่าฉันจะจูบหรอกใช่ไหม"

"..."

หรือไม่จริง?

ทั้งท่าทางล่อแหลมที่เหมือนวันนั้น มือหนาที่วางกั้นทางออกของเธอ ถึงแม้ว่าอีกมือจะไม่ได้จับท้ายทอยบีบบังคับอย่างเอาแต่ใจ แต่ท่านี้ ไม่ใช่จะทำมิดีมิร้ายเธอเหรอ?

"คิดอะไรเยอะแยะ เอามือออกแล้วมาพูดกันดีๆ"

"...จะไม่ทำอะไรหนูใช่ไหม"

"..."

"..."

ความเงียบถือว่าเป็นคำตอบได้ไหม ไออุ่นไม่อยากจะเสี่ยงเลยสักนิด เพราะหากว่าพลาด นั่นเท่ากับว่าต้องอันตรายต่อตัวเธอแน่

"เอามือลง ฉันไม่จูบ"

น่าเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหนกันล่ะ ไม่อยากเชื่อหรอก อดีตเคยช้ำชอกเพราะความเชื่อใจมาแล้ว ไม่อยากผิดหวังอีก

แต่ก็...

"สัญญานะ" ลองเชื่อดูอีกสักครั้ง ครั้งสุดท้าย!

ไออุ่นค่อยๆ เอามือออกช้าๆ ตาจ้องกับดวงตาคมอย่างไม่ไว้ใจ กลัวว่าหากเผลอหลบตาเพียงวินาทีเดียว เธออาจก้าวพลาดไปเลยก็ได้

จนเมื่อรู้สึกวางใจได้หน่อย ก็เหมือนถูกฉุดกระชากลงสู่เหวลึกให้พบกับความจริงของโลกที่ว่า โหดร้าย มันเป็นยังไง

*********************

นิยายรักโมแมนติก พล็อตเบาๆ สบายๆ เน้นอ่านเพื่อความฟินและผ่อนคลาย
โหลดตัวอย่างอ่านก่อนกดซื้อนะคะ