หลงกลิ่นพุดซ้อน

เหล็กผู้มีวิชาอาคมมาตั้งแต่กำเนิดดั่งมีผู้ขีดเส้นชีวิตเอาไว้แล้ว

เหล็กอาศัยอยู่กับยายและน้องชายมาตั้งแต่จำความได้จนอายุสี่สิบสองปี

ชีวิตไม่คิดออกเรือนไม่คิดจะมีลูกน้อยให้ปวดหัวแต่ชีวิตอันสุขสงบของพ่อเหล็ก

ต้องมาวุ้นวายเมื่อครั้งไปขายโคกระบือแล้วมีเด็กน้อยลอบขึ้นเกวียนของตนมาจาก

โคราชจนถึงสุพรรณ
พุดซ้อนผู้ถูกสาปมีกรรมติดตัวตั้งแต่กำเนิดเกิดมาพร้อมปานบนใบหน้าทุุกวันเดือนดับเนื้อตัวจะเต็มไปด้วยผื่นแดงดั่งสีเลือด ผู้คนต่างกลัวเกรงแม้แต่บิดามารดายังมิอาจยอมรับ จนต้องดิ้นรนขอข้าวที่วัดของหลวงตาประทังชีวิต

"พุดซ้อนเอ๋ยเอ็งเกิดมามีวิบากกรรมแต่เอ็งยังมิถึงคาดดอกจงมุ้งหน้าไปหาผู้ที่จะช่วยเอ็งเถิดหนา" 

"แล้วพุดซ้อนจะรู้ได้เยี่ยงไร่เล่าจ้ะหลวงตาว่าคนผู้นั้นเป็นใคร"

"หากเอ็งได้เห็นเอ็งจะรู้เอง"
"เพราะว่าฉันหน้าตาอัปลักษณ์ใช่ไหมจ้ะพี่เหล็กจึงมิอยากมองหน้าฉัน" "กูบอกแล้วว่ากูมิมีกระไรจะช่วยและกูก็ไม่อยากเอาตัวเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับใครรวมไปถึงตัวมึงด้วย" คนที่ยืนฟังได้แต่ก้มหน้าซ้อนความรำเค็ญ(กดใจให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะอย่าลืมติดตามไรท์ด้วยนะคะขอบคุณค่ะ)