จนกว่าจะ…จากกันต์

ชีวิตผมไม่เคยสัมผัสความรักที่จริงใจและบริสุทธิ์ใจจากใครได้เลย ผมเหมือนเป็นมนุษย์ล่องหน เดินไปไหนมาไหนไม่มีใครมองเห็นว่าเด็กคนหนึ่งยังมีตัวตนอยู่บนโลกนี้จริงๆ ช่วงชีวิตตลอดหลายปีที่ผ่านมามันน่าเศร้ามาก ผมเคว้งผมเหงา ผมโดดเดี่ยว
แต่ผมไม่ได้ตัวคนเดียวหรอกนะ ใช่ ผมยังมีแม่ ยังมีพี่สาวร่วมสายเลือดที่ไม่รู้ว่าเขานับผมเป็นน้องหรือเปล่า ผมมีครอบครัว ที่สัมผัสคำว่าครอบครัวไม่ได้ และผมเกือบจะรู้สึกเป็นคนไร้ตัวตนไปจริงๆแล้ว แต่ก็ยังมีผู้ชายคนนั้นอีกคนที่มองเห็นผมอยู่ตลอด

“ กันต์จะขัดใจพี่หรอ รู้หรือเปล่าว่าผลที่ตามมามันจะเป็นยังไง พี่ใจดีกับกันต์นะ แต่คงไม่ได้ใจดีกับแม่ของกันต์ด้วยหรอก อยากเห็นแม่ตัวเองเดือดร้อนใช่มั้ย ” พี่ธีร์หยุดมือลงพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อนอะไร
มันยังดูใจดีเหมือนเดิมแต่เขาไม่รู้สึกแบบนั้นเลยซักนิด