ลิขิตรักเชลยศึก

"เจ้า!! เป็นเจ้า! หลงหยางลงมาเดี๋ยวนี้! เชลยเช่นเจ้าบังอาจปีนขึ้นไปบนเตียงมังกรได้อย่างไร"

"จักรพรรดินี" หลงหยางตัวสั่นเทาราวกับลูกนกรีบลงมาจากเตียงคุกเข่าลงแทบเท้าของสตรีสูงศักดิ์ การกระทำทั้งหมดล้วนมาจากการแสดงทั้งสิ้น เขาผู้ปีนขึ้นไปควบขี่มังกรด้วยตนเองกะอีแค่เตียงหลังหนึ่งจะมีอะไรให้หวาดหวั่น

"จักรพรรดินีไว้ชีวิตด้วย"

"บังอาจนักนะเจ้าเชลยหยาบช้า ใครใช้ให้เจ้าขึ้นไปนอนบนเตียงทองของสวามีข้า" เท้าเรียวเล็กถีบขันทีเชลยจนหลายหลัง เจ้าของดวงตากลมโตเบิกกว้างด้วยความตกตะลึงพรึงเพริดไม่คิดว่ามารดาแห่งแคว้นจะอำมหิตถึงเพียงนี้กล้าลงมือต่อหน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัว

"หยุดเดี๋ยวนี้นะเสวี่ยหรูอิ๋ง เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ" เสียงแหบพร่าตวาดลั่นโกรธจนตัวสั่นอยากเข้าไปประคองหลงหยางแทบขาดใจ ร่างกายเล็กจ้อยบอบบางของเขาจะรับไหวหรือไม่ อุ้งเท้าหนักแผ่นดินของนางประทับลงบนร่างของเขาเสียจนน่าเวทนา

"ข้าบ้าเช่นนั้นหรือ มิใช่เพราะท่านวิตถารเอาตัวไปเกลือกกลั้วอยู่กับมันหรอกหรือข้าถึงได้เป็นเช่นนี้ ท่านเอาเชลยมานอนกกจนถึงห้องบรรทมจะให้มารดาแห่งแผ่นดินอย่างข้าเอาหน้าไปไว้ที่ไหน" นิ้วเรียวชี้ใบหน้าสวยของตนอย่างคับแค้นไฟโทสะสุมอยู่ในอกไม่มีวันดับมอด หากวันนี้ไม่ได้สังหารเสี้ยนหนามตำใจผู้นี้เห็นทีชีวิตของนางจะคงไม่มีวันสงบสุข

คำเตือน! นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายเกี่ยวกับกิจกรรมทางเพศชาย x ชาย ความสัมพันธ์ของตัวละครซับซ้อน แต่สมเหตุสมผลไม่มีนอกกายนอกใจ เนิ้อหา 70 NC 30 ทุกฉากและการกระทำของตัวละครล้วนเป็นจินตนาการของนักเขียน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
"เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป"

**ราคาในระบบ Android และหน้าเว็บถูกกว่านะคะ**