ใกล้ชิดเลยเผลอรัก

นิยายแนววัยรุ่น กุ๊กกิ๊ก น่ารัก
มีฉากเลิฟซีน ดราม่าไม่มีให้ปวดตับ
เนื้อหาไม่หนัก เบาสมอง เน้นอ่านแล้วยิ้มตาม
ไม่นอกกาย ไม่นอกใจ
เจ้าเล่ห์แต่รักเดียว

_____________________

คำโปรย : "ตอนที่ฉันจูบเธอไม่เห็นเก่งแบบนี้นิ่ พึ่งเคยโดนจูบสินะ"

_____________________

"ไฟ"
ความสูง 187 อายุ 27 ปี
เจ้าของรีสอร์ทหลายจังหวัดทั่วประเทศไทย และยังทำธุรกิจห้างสรรพสินค้าของครอบครัว
เจ้าเล่ห์ ต้องการเอาชนะ ไม่ชอบคนอวดเก่ง
พูดโผงผางไม่เก็บเงียบ ไม่นิ่ง ไม่สุขุม
มีอำนาจ มีเงิน จะทำอะไรก็ได้

"ฟ้าใส"
ความสูง 165 อายุ 25 ปี
หมออินเทิร์นจบใหม่ไฟแรง เก่ง ฉลาด
และวินิจฉัยอย่างตรงจุด มีหลักการ
รอยยิ้มเป็นมิตร มองโลกในแง่ดี
ไม่ชอบคนเอาเปรียบ ชอบความถูกต้อง
ตัวเล็ก น่ารัก ยิ้มแล้วหลายคนหลง

_____________________
ตัวอย่าง...

ฟ้าใสทำสีหน้าเรียบนิ่งตรวจดูแผลอย่างละเอียดอีกครั้ง พร้อมกับสอบถามอาการเพิ่มเติม

"รู้สึกเจ็บหรือปวดตรงไหนบ้างคะ"

"ทุกตรง"

"ระบุจุดปวดให้หมอด้วยค่ะ"

"ระบุไม่ได้เพราะปวดทั้งตัว"

คำตอบเรียบนิ่งของไฟทำให้ฉันเงยมองหน้าเขาอีกครั้ง แต่กลับได้รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งกลับมา นั่นแปลว่าเขากำลังกวนประสาทฉัน ฉันต้องนับหนึ่งถึงล้านเพื่อสงบอารมณ์กับคนไข้แบบนี้ ในระหว่างที่ตรวจมือเรียวเล็กพยายามกดจุดที่คาดว่าจะปวดแต่เขากลับนิ่งเฉยราวกับไม่รู้สึก แสดงว่าก่อนหน้านี้ที่บอกปวดทุกส่วนคงไม่ใช่เรื่องจริง

ไม่ถึงห้านาทีฉันเลยผละออกจากตัวเขาและเข้าไปนั่งที่เดิมพร้อมกับสั่งจ่ายยาไปที่แผนกยาเสร็จสรรพ

"เรียบร้อยค่ะ เชิญ"

"บริการโคตรห่วย ฉันเจ็บขาแทนที่จะพยุงฉันลง"

"หมอลองจับทุกส่วนที่คาดว่าคุณจะปวดแต่คุณยังนิ่งเฉย แสดงว่าคุณไม่ได้ปวดจริง กับแค่ลงจากเตียงนอนคงไม่ยากเกินความสามารถ เชิญค่ะ คนไข้คนอื่นกำลังรอตรวจ"

ไฟหัวเราะเบาๆในความรู้ทันของเธอ เธอเก่งในเรื่องพวกนี้อยู่พอสมควร ร่างสูงกระโดดลงจากเตียงราวกับไม่มีบาดแผลทั้งที่ขาถูกพันผ้าก๊อซไว้แน่นหนา แต่ความเจ็บปวดไม่น่าสนใจเท่าเอาคืนผู้หญิงคนนี้ ร่างสูงเดินมาตรงหน้าหญิงสาวมีเพียงโต๊ะคั่นกลาง สายตาคมจับจ้องใบหน้าหวานไม่วางตา มองลึกเข้าไปในดวงตากลมโตคู่นั้น

ปัง!

มือหนาทุบลงบนโต๊ะจนเกิดเสียง ร่างแกร่งโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อให้ใกล้กับเธอเข้าไปอีก และก็เป็นไปตามความคาดหมายที่เธอไม่กลัวและไม่หลบสายตาไปไหน จ้องเขากลับมาเช่นกัน แบบนี้ค่อยสนุกหน่อย อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะแน่สักแค่ไหน

คนอื่นอาจหลบสายตาเขาเพราะความกลัว แต่ฉันไม่กลัว จับจ้องไปที่ใบหน้าคมคายไม่วางตา จ้องลึกเข้าไปในสายตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มคู่นั้น

"เราคงได้เจอกันอีกเร็วๆนี้ เตรียมคำพูดที่สวยหรูไว้ด้วยล่ะ" ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มก่อนจะดันตัวเองออกจากโต๊ะทำงานของเธอ แต่ยังยืนจ้องหญิงสาวอยู่แบบนั้นไม่วางตานานนับนาที