ที่รัก...ผมจองคุณแล้ว

“ยินดีด้วยนะดิน คุณส้ม วันนี้พวกคุณสองคนเหมาะสมกันมาก จริงไหมครับวดี” หันไปถามผู้หญิงที่ควงมาร่วมงานด้วยน้ำเสียงทุ้มน่าฟัง และระบายยิ้มอบอุ่นไปให้
“ค่ะ เหมาะสมดี เหมือนผีเน่ากับโลงผุ”
“นังวดี” วรรณพร เจ้าสาวของงาน ตวาดใส่อดีตคนรักของผัวหล่อนอย่างไม่พอใจ ไม่คิดว่ามันจะกล้าเสนอหน้ามาตามคำชวน
“เป็นถึงเจ้าสาว แต่คำพูดคำจาต่ำนะคะ สมัยเรียนอาจารย์ไม่สอนเรื่องมารยาททางสังคมเหรอคะ เนี่ยน่ะเหรอผู้หญิงที่ดินภูมิใจนักหนาที่ได้เป็นเมีย ทำตัวราวกับพวกตลาดล่าง”
พิษณุพงศ์ถึงกับอยากจะปรบมือให้ ไม่คาดคิดว่าผู้หญิงข้างกายจะมาในมาดใหม่ ที่ตอกกลับเจ้าบ่าวเจ้าสาวเสียจนหน้าหงาย
“ช่วยยืนชิดๆ กันหน่อยครับ ยิ้มนะครับ หนึ่ง สอง สาม แชะ!” ช่างภาพของงานถ่ายภาพแขกที่มาร่วมงานกับคู่บ่าวสาวตามหน้าที่
“ขอให้นายมีความสุขกับชีวิตครอบครัวนะดิน รักกันนานๆ เดี๋ยวฉันพาวดีเข้าไปข้างในก่อน”
“วดีไม่คิดจะอวยพรให้ดินหน่อยเหรอ อย่างน้อยก็ในฐานะเพื่อน” พสุธารู้สึกเสียดายอดีตคนรักขึ้นมาทันที วันนี้รัตนาวดีสวยมากจริงๆ สวยกว่าผู้หญิงที่เขาเลือกมาเป็นเมียเสียอีก ทำไมนะ ตอนที่คบหากันวดีไม่แต่งหน้าแต่งตัวสวยๆ แบบนี้บ้าง และยอมให้เขามีอะไรด้วยง่ายๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ยอมเลิกด้วยหรอก
“อยากได้คำอวยพรเหรอ”
“อืม วดีอวยพรให้ดินหน่อยนะ”
“ได้สิ ฉันขอให้ชีวิตคู่ของพวกคุณมีแต่ความทุกข์ อยู่ด้วยกันก็มีแต่ความฉิบหาย ถ้าไม่อยากตรอมใจตาย ก็ล่ามโซ่ผัวเอาไว้ดีๆ นะ เพราะผัวของคุณมันไม่รักดี พอใจไหมกับคำอวยพรของฉัน ไปกันเถอะค่ะคุณภู ตรงนี้มลภาวะเป็นพิษ รู้สึกเหม็นเหมือนของเน่ายังไงก็ไม่รู้ค่ะ”