ขึ้นอย่างหงส์ ลงอย่างหมา (หนังสือเสียง)

แรกสยายปีกอย่างหงส์จิกตีรังแกน้อง หวังจะให้น้องทนไม่ไหวขอเลิกพันธะที่คุณย่าของเขาสร้างขึ้น

ยัยเด็กเอ๋อหน้านิ่งอย่างชินานางน่ะเหรอ

เขาไม่มีทางจะยอมแต่งงานด้วยหรอก

แต่ทว่า...

พ่อหงส์ตัวร้ายกำลังจะกลายเป็นคนโฉด ที่อยู่ในโหมดคลั่งรัก

เขาเห็นเธอมองเหม่อ มือประสานกันบีบแน่น ปากเม้มนิดๆ นัยน์ตายาวรีของเธอที่เขามองสบทีไรมักจะเจอแต่ความนิ่งสงบ มันเปล่งประกายระริกบ้าง
ยามเขาแกล้งเอาแรงๆ แต่เขาไม่เคยทำให้เธอทำตาแบบเดียวกับที่เธอทำให้สรชัชเห็นสักที
เขาเคยเห็นเธอยิ้มให้กับน้องชาย ยิ้มแบบตาเป็นสระอิกันเลยทีเดียว และยิ้มแบบนั้นมันก็...เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทำให้เธอทำกับเขาได้สักที
นึกแล้วก็เกิดความรู้สึกฉุนขึ้นมาวูบหนึ่ง
ทีกับน้องชายหล่อนยิ้มตาวิ้งขนาดนั้นให้
ทีกับเขานั่งทำหน้านิ่ง ยิ้มให้สักนิดก็แทบไม่เคยทำ
เขาเป็นว่าที่คู่หมั้นอนาคตผัวที่เธอควรจะยิ้มให้บ่อยๆ ต่างหากไม่ใช่น้องชาย
ลืมไปล่ะว่าตัวเองอยากจะให้น้องทนไม่ไหว แล้วทำไมอยากให้น้องยิ้มให้ ศรันย์เกิดภาวะสับสนอย่างที่เขาไม่รู้ตัวก็ว่าได้