ฉัตรกวีไม่ใช่เพื่อนเล่น!

สิ่งที่ฉัตรกวีไม่รู้คือ จามรีรู้จักเขาดีและนั่นแหละคือเหตุผลที่ชายหนุ่มไม่ใยดีเลยแม้แต่น้อย ในสายตาของจามรี ฉัตรกวีคือผู้ชายที่เต็มไปด้วยความมั่นใจจนเกินขีดสุด ดวงตาคมดุจเหยี่ยวที่เหมือนจะวัดคุณค่าและตั้งราคาคนได้ในพริบตา แต่ดันถูก แว่นตาแบบฮอตเนิร์ด นั่นหลอกตาไว้เหมือนบุรุษไร้พิษสง ภายนอกดูเหมือนชายหนุ่มผู้รักสงบและจริงใจ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้กรอบแว่นเรียบง่ายนั้นคือสายตาของเพลย์บอยตัวพ่อที่มองทุกคนในฐานะหมากตัวหนึ่งในเกมชีวิตของเขา

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์บนใบหน้าที่เปี่ยมเสน่ห์ ชวนให้คนหลงใหลได้ในเสี้ยววินาที แต่สำหรับจามรี รอยยิ้มนั้นกลับเป็นเหมือนการเยาะเย้ยที่ถูกห่อหุ้มด้วยมารยาททางสังคม มันเหมือนกับว่าเขากำลังประเมินทุกคนอยู่ในหัวเสมอ "คนนี้น่าสนุก คนนี้น่าเบื่อ คนนี้คุ้มเวลา" และเมื่อเขาตัดสินใจได้ ทุกการกระทำที่ตามมาจะถูกออกแบบมาเพื่อให้ตัวเองอยู่ในตำแหน่งเหนือกว่าเสมอ

ฉัตรกวีในสายตาจามรี คือบุรุษที่รู้จักการใช้ภาพลักษณ์และคำพูดหวานหูเป็นอาวุธ เขาสามารถทำให้ใครก็ตามที่เขาต้องการรู้สึกเหมือนเป็นคนพิเศษ ทั้งที่จริงแล้วทุกคนต่างก็เป็นเพียงตัวหมากที่เขาพร้อมจะทิ้งเมื่อเบื่อ

"เสือผู้หญิงที่แสร้งเป็นลูกแมว" จามรีคิดในใจเมื่อได้ยินข่าวของเขาในวงสังคม ไฮโซ ไฮซ้อที่ยกย่องฉัตรกวีราวกับเขาเป็นเจ้าชาย แต่สำหรับจามรีแล้ว ทุกอย่างในตัวฉัตรกวีคือหน้ากาก หน้ากากที่บางคนอาจเห็นว่าเลอค่า แต่จามรีกลับมองทะลุจนถึงความกลวงเปล่าข้างใน

ในค่ำคืนงานเลี้ยงการกุศล ฉัตรกวีที่เดินเข้ามาใกล้พร้อมยกแก้วไวน์และรอยยิ้มประดับใบหน้าอันสมบูรณ์แบบนั้น ไม่ได้ทำให้จามรีหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย