สนมท้ายครัว พิชิตใจฮ่องแต้

ฮ่องเต้ทรงเลิกพระขนงเล็กน้อย เพราะกลิ่นฉุนของพริกทำให้พระนาสิกแสบเล็กน้อย แต่เมื่อซูเหยาตักซุปใส่ถ้วยทองคำ และจัดเสิร์ฟอย่างประณีต พระองค์จึงลองชิม"รสชาติ...โอ้ สวรรค์! นี่มัน...เผ็ดร้อน แต่กลมกล่อม
"เจ้าทำอาหารเช่นนี้ได้อย่างไร? ข้าไม่เคยลิ้มรสสิ่งใดเช่นนี้มาก่อน"

ซูเหยาโค้งศีรษะอย่างสุภาพ ก่อนตอบด้วยความสัตย์จริง

"หม่อมฉันเพียงคิดค้นสูตรใหม่จากสมุนไพรและเครื่องเทศที่เคยอ่านในตำราเพคะ ฝ่าบาทโปรดหรือไม่เพคะ?"

หลงเจิ้งเซวียนแค่นยิ้มบาง ๆ ก่อนตรัสเสียงเบา

"ข้ารู้สึก...ประหลาดใจ ทั้งรสชาติและวิธีคิดของเจ้า ช่างไม่เหมือนสตรีใดที่ข้าเคยพบเลย"

ซูเหยาสบพระเนตรนิ่ง พลางคิดในใจว่าเหตุใดพระองค์จึงตรัสเช่นนั้น หรือเพียงแค่ความเมตตาต่อสนมใหม่เท่านั้น

"ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท หากทรงโปรด หม่อมฉันยินดีปรุงให้เสวยอีกในโอกาสหน้าเพคะ"

หลงเจิ้งเซวียนพยักพระพักตร์ ก่อนลุกขึ้นยืน ดวงเนตรยังคงมองนางด้วยความสนใจ

"ข้าจะเฝ้าดูเจ้าไป๋ซูเหยา...เจ้ามิใช่สตรีธรรมดา"

หลังจากพระองค์เสด็จกลับไปแล้ว ซูเหยานั่งนิ่งอยู่หน้าโต๊ะอาหารที่ว่างเปล่า ดวงใจของนางสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

"เหตุใดข้าจึงรู้สึกเช่นนี้..."