เกมหวาม (หนังสือเสียง)

แม้จะเป็นเพียงหนี้ที่เธอจัดการได้ไม่ยาก แต่ในเมื่อคนที่นัดเธอไปผ่อนปรนหนี้เป็นเขา
เธอจึงตอบตกลงจะไปพบเขาอย่างไม่ลังเลเลย

“ไม่น่าเชื่อนะครับ กับอีแค่หนี้สองสามร้อยล้าน จะทำให้คุณวีรินทร์ยอมมาจริง ๆ”
สรรนามห่างเหินที่อีกฝ่ายใช้ ทำให้วีรินทร์ลอบกัดฟันแน่น แววตาของเธอไหวระริก จนต้องรีบกลอกตา แล้วทำท่าถอนใจแรง ๆ
“ไม่เจอกันนาน เดี๋ยวนี้ พี่นายใช้คำพูดเหมือนเงินสองร้อยสามร้อยล้านเป็นแค่เศษเงินซะแล้ว”
“สำหรับผม จะเงินมากหรือเงินน้อย ผมก็ไม่เคยมองเป็นเศษเงิน ผมพูดเพราะผมประหลาดใจต่างหาก ที่เงินก้อนเล็ก ๆ ที่น่าจะเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วของ เครือวิริยะพันธกิจ กลับทำให้คุณยอมมาที่นี่...แต่เอาเถอะครับ ไหน ๆ ก็มาแล้ว เชิญนั่งก่อนสิครับ”
อาชาไนยลูบ ๆ ตบ ๆ ที่นั่งว่างบนเบาะโซฟาข้างกาย แต่หญิงสาวกลับก้าวไปอีกทาง ทำท่าจะนั่งลงที่เก้าอี้นวมตัวเดี่ยวด้านข้างแทน แต่แล้วคำพูดของเขาก็ทำให้เธอชะงัก
“คิดดูให้ดีอีกทีก่อนจะนั่งลงไปนะ ถ้าจะเริ่มต้นด้วยการไม่รับไมตรี ทำท่ารังเกียจกันแบบนี้ ก็เชิญคุณกลับไปเถอะ คืนนี้เราไม่มีอะไรต้องพูดกัน”