ลำนำรักบุปผาหวนคืน (เล่ม 4)

ภายในกองทัพเฟยเทียนนั่งครุ่นคิดอยู่คนเดียว งานตรงหน้าเขาไม่ได้พร่องลงไปแม้แต่น้อย เพราะไม่มีสมาธิจดจ่อมากพอที่จะทำมัน ในหัวของเขามีแต่เรื่องของลี่อินวนเวียนอยู่ตลอดเวลา ที่โรงน้ำชากาน้ำชาที่นางเหวี่ยงไป ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนคนไร้เรี่ยวแรงสักนิด นางเหวี่ยงออกไปแรงจนทำให้คนตัวโตเช่นนั้นหงายหลัง

"คิดสิ่งใดอยู่เหรอขอรับ" จางหย่งที่เข้ามาเตรียมจะนำสารหลายฉบับไปส่งต่อ ให้กับกองงานในกองทัพ แต่ดูเหมือนท่านแม่ทัพจะยังไม่ได้อ่านเลยสักม้วน ดังนั้นเขาเลยได้แต่ถามออกไป เพราะกลุ่มกองงานต่างๆ รอคำสั่งโยกย้ายงานอยู่

"ที่โรงน้ำชาเจ้าเห็นสิ่งใดหรือไม่" เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมถามออกไปเช่นนั้น แต่เขาต้องการรู้ว่าจางหย่งคิดและเห็นเช่นเดียวกับเขาหรือไม่

"เห็นสิ่งใดเหรอขอรับ" ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าท่านแม่ทัพหมายถึงสิ่งใด เขาสงสัยเรื่องนี้มาโดยตลอด สงสัยมาคนเดียว แต่ไม่ได้บอกให้ใครรู้เรื่องนี้ ใครจับผิดได้ไวก็เป็นผู้ฉลาดไปกระมัง กับเจ้าจางหมิ่นเขาไม่สงสัยแม้แต่น้อย เพราะเจ้านั่นมันโง่

"พูดมาเถอะ"

"เรื่ององค์หญิง เรื่องที่โรงน้ำชา ข้าคิดว่าท่านแม่ทัพก็เห็นเหมือนกัน เพียงแต่ก่อนหน้านี้อาจไม่ได้สังเกต" เขาเห็นองค์หญิงใช้วรยุทธ์มาตั้งแต่งานเลี้ยงคณะทูต วันรวมพระญาติและที่โรงน้ำชา ที่อื่นเขาไม่ได้สังเกต แต่ทุกครั้งที่เห็นก็ล้วนมั่นใจ ว่าองค์หญิงใช้วรยุทธ์แน่ๆ

"เจ้าสังเกตตั้งแต่เมื่อใด" ไม่มีเหตุผลต้องถามว่าเรื่องใด ทั้งเขาและจางหย่งย่อมต้องเห็นในสิ่งเดียวกัน

"ตั้งแต่งานเลี้ยงต้อนรับคณะทูตขอรับ ตอนที่กระบี่พุ่งเข้าหาองค์หญิง ข้าเห็นทรงใช้พลังปราณเปลี่ยนทิศทางกระบี่ ทั้งยังสั่งสอนอู่โยว เพียงแต่อู่โยวอาจไม่ได้ทันสังเกตเท่านั้น" กระบี่ที่ตวัดเปลี่ยนทิศไปคราวนั้น ได้เฉียดเอาปอยผมของเขาไปด้วย เรื่องนี้เขาเองก็ไม่รู้ว่าอู่โยวจะทันสังเกตหรือไม่

วันที่ 1 จะเพิ่มเนื้อหาอีกหลายตอน พร้อมกับปรับ ราคาเป็น 289 และตรวจคำผิดใหม่อีกรอบ ดังนั้นคนที่ซื้อภายใน 31 จะซื้อในราคาลด