SET โซ่รัก ผูกพันใจ

เรื่องที่ 1
ณ จุดเริ่มรัก

คืนเดียว และคิดจะลาจากกันแต่โดยดี แต่เขากลับลืมคนในอ้อมแขนไม่ลง
เธอเกลียดเขาและเข้าใจผิด แต่ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง กลับไปขอความช่วยเหลือจากเขาอีกจนได้ เพราะคืนนั้น... มีเรื่องบางอย่างผิดพลาด
...
ต่อให้เขาเขาอบอุ่นขนาดไหน แต่เธอตั้งกำแพงสูงท่วมท้นหัวใจ
ต่อให้ไม่พร้อม แต่เขาก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อชดเชยหัวใจของเธอไปพร้อมกับรับผิดชอบความพลาดพลั้งที่สร้างไว้ด้วยกัน
__________________

โปรย...

"พี่ขอคุยกับลูกหน่อยได้ไหม แค่สั้นๆ ก็พอ สัญญาว่าจะไม่รบกวนมุกมากเกินไป"

[ฉันให้เวลาคุณไม่เกิน 1 นาทีนะคะ] สรรพนามที่เธอใช้กับเขาช่างห่างเหินเหลือเกินจนชายหนุ่มใจฝ่อ

"ขอบคุณครับ" ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้ม เพียงเท่านี้ก็นับว่าเธอใจดีกับเขามากพอแล้ว

หญิงสาวแตะปุ่มเปิดลำโพง เลื่อนโทรศัพท์ไปใกล้ๆ ครรภ์อันกลมนูนเพื่อให้เขาได้คุยกับลูกอย่างที่ร้องขอ

"ตัวเล็กครับ" เสียงนุ่มๆ ที่เขาใช้พูดคุยกับลูกผ่านโทรศัพท์ทำให้หัวใจของเธอเบาหวิว และยิ่งปวดร้าวเมื่อได้ยินประโยคถัดมา "พ่อคิดถึงหนูมากๆ เลยนะลูก ตัวเล็กอย่างกวนแม่มากนะครับให้แม่ได้พักผ่อนเยอะๆ แม่จะได้ไม่เหนื่อยเกินไปนะครับ"

ณรัลดาฟังแล้วเม้มริมฝีปาก เข้าใจความรู้สึกของเขาที่มีต่อลูก หากเขาไม่ใจร้ายเกินไปจนตั้งใจจะพรากลูกไปคนเดียวเธอจะไม่มีทางใจร้ายกับเขาขนาดนี้

-----------------------------------
#นิยายฟีลกู้ด
#พระเอกอบอุ่นดีต่อใจ


************************************************
เรื่องที่ 2
โซ่รัก หลังหย่า

แค่ 2 ปี เราค่อยหย่าเมื่อได้รับผลประโยชน์ตามเงื่อนไขเรียบร้อยแล้ว
แค่ 2 ปี เขาจะปล่อยเธอให้เป็นอิสระทั้งตัวและหัวใจโดยไม่แปดเปื้อน

...
แต่...
แค่คืนเดียว ความตั้งใจกับคำมั่นสัญญาก็พังทลายโดยเขาไม่ทันรู้ตัว
แค่คำเอื้อยเอ่ยเดียว เขาก็สูญเสียเธอไปโดยไม่ทันรู้ว่าเธอเก็บซ่อนบางสิ่งสำคัญเอาไว้

โปรย
หญิงสาวไสกระดาษที่เซ็นชื่อตัวเองเรียบร้อยแล้วกลับให้นายอำเภอ กะพริบตาเร็วๆ เพื่อไล่ม่านน้ำตาที่เอ่อท้นอยู่ และไล่มันกลับเข้าไปได้สำเร็จ ไม่ร้องไห้ให้คนข้างๆ เห็น

ปาริวรรธคิดว่าตัวเองจะโล่งใจที่ได้รับอิสรภาพอย่างแท้จริงของตัวเองกลับคืนมาอีกครั้ง แต่เขากลับพบว่าแข้งขาของตัวเองไร้น้ำหนักเมื่อก้าวลงบันไดแต่ละขั้น หลังจากที่การจดทะเบียนหย่าเสร็จสมบูรณ์

เขาเดาความรู้สึกของเมยไม่ออกเลย แต่รู้ว่าไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรต่อ นึกออกเพียงอย่างเดียวว่าคงดื่มจนกว่าจะหลับไป คงจะช่วยให้ลืมความว้าวุ่นภายในใจได้ดีพิลึก

มือหนาช่วยประคองคนตัวเล็กกว่าก่อนถึงพื้นปูนที่ดูลื่นด้วยตะไคร้น้ำสีเขียวปนดำ

ณรินธาราบอกขอบคุณเขาแล้วขยับตัวถอยหลังสองสามก้าวเพื่อรักษาระยะห่างระหว่างกัน

ต่อไปหากเขาได้กลิ่นน้ำหอมแบบเดียวกับที่เมยใช้ คงรู้สึกเหงาแปลกๆ และคงจะคิดถึงเธอด้วยเช่นกัน

ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาแทบไม่ได้ใช้ชีวิตการแต่งงานเหมือนกับสามีภรรยาทั่วไปก็จริง แต่เวลาเกือบ 1 ปี ก็ทำให้เขาผูกพันกับเธอมากอย่างประหลาด

สายตาของชายหนุ่มจับตรงหน้าท้องซึ่งยังมองแทบไม่ออกเลยว่ามีอีกชีวิตกำลังเติบโตอยู่ ก่อนจะตั้งคำถามที่ทำเอาหญิงสาวใบหน้าเปลี่ยนสี หัวใจหล่นวูบไปอยู่ตรงตาตุ่ม

“กี่เดือนแล้ว”

หว่างคิ้วของหญิงสาวขมวดเข้าหากัน หัวใจเต้นโครมครามแทบไม่เป็นจังหวะ

“พี่รู้เรื่องลูกของเมยแล้วนะ” เขาเฉลย คำพูดแสนปกติธรรมดานั้นไม่ต่างกับใบมีดกรีดตรงกลางใจเลยสักนิด ทั้งๆ ที่ควรจะยินดีไปกับเธอด้วย

ความสับสนปนช็อกโถมเข้าหาหญิงสาว

เขารู้ว่าเธอกำลังท้อง แต่ก็รีบหย่าอย่างนั้นเหรอ!?แล้วเขาจำไม่ได้หรือยังไงว่ามันผ่านมานานขนาดไหนแล้วนับตั้งแต่วันที่เธอยอมหลับนอนกับเขา

“4 เดือนครึ่งแล้วล่ะค่ะ”

“อีกไม่กี่เดือนก็จะคลอดแล้วสินะ” ดวงตาของเขายังจับอยู่ตรงหน้าท้องของเธอ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองสบตาแล้วตั้งคำถามที่คล้ายกับเฉลยทุกอย่างที่เธอสงสัยมาโดยตลอด “ปลัดทิวาจะรับผิดชอบเด็กคนนี้หรือเปล่า เขาจะแต่งงานกับเมยก่อนที่เด็กจะคลอดมั้ย”

“พี่ปายคิดว่าเด็กเป็นลูกของพี่ทิวาเหรอคะ”

เขาไม่ตอบ หากแต่ถามย้ำ เธอจึงมั่นใจแล้วว่าเขากำลังเข้าใจผิดเกี่ยวกับเด็กในท้องอย่างสิ้นเชิง “เขาจะรับผิดชอบเมยกับลูกใช่มั้ย”

“ปล่อยให้มันเป็นธุระของเมยกับพี่ทิวาเถอะค่ะ”

เขาพยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ ก่อนจะบอกอย่างหวังดี แต่ยิ่งทำให้คนฟังน้อยเนื้อต่ำใจ “ถ้าเมยต้องการความช่วยเหลือบอกพี่ได้เสมอนะ”

“พี่ปายจะทำยังไงคะ จะรับผิดชอบเด็กคนนี้เองเหรอ” เธอถามลองใจเขา ซึ่งชายหนุ่มไม่ได้ให้คำตอบ เพียงแค่ขบกรามแน่จนปูดขึ้นเป็นสันนูนเท่านั้น

เธอยิ่งน้อยใจ เหตุผลที่ขอหย่าเป็นเพราะว่าเขาคิดว่าเธอตั้งท้องกับคนอื่นอย่างนั้นหรือ!?

-----------------------------------
#นิยายรักอบอุ่น ฟีลกู้ดไม่มีนอกกายนอกใจ
#(อดีต)แบดบอยที่เลี้ยงลูกเก่งแบบคุณพ่อมืออาชีพ
#มีโมเมนต์พ่อแม่มือใหม่ช่วยกันเลี้ยงลูก