เมียที่ไม่มีวันได้เป็น

"เขามองเธอเป็นแค่ผู้หญิงต่ำต้อย ไร้ค่า ปากบอกว่าไม่ต้องการ แต่วันที่เธอหนีไป เขากลับทุรนทุรายเหมือนจะขาดใจ...ใครกันแน่ที่จะอยู่ไม่ได้?"


คำโปรย



"เธออยากอยู่ที่นี่ไหม? ถ้าอยาก...ก็ทำตามที่ฉันบอก อย่ามีคำถาม...อย่าคิดอะไรให้มาก แค่...ทำให้ฉันพอใจ แล้วเธอจะได้อยู่ที่นี่"



"คุณโลกันต์...หมายความว่าอะไรคะ?"



"เธอกับฉันสถานะเราแค่เจ้านายกับลูกจ้าง อยู่บนเตียง...แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ฉันไม่ต้องการอะไรจากเธอมากไปกว่านั้น หวังว่าเธอจะเข้าใจ"



คำพูดของโลกันต์เหมือนมีดที่กรีดหัวใจปานตะวันจนแทบขาด ทุกคำที่เขาพูดกระแทกใจเธออย่างรุนแรง "สถานะแค่เจ้านายกับลูกจ้าง"... คำนี้เหมือนยืนยันว่าความรักที่เธอมีให้เขาไม่มีค่าอะไรเลย เธอไม่ใช่คนสำคัญสำหรับเขา แค่สิ่งที่เขาสามารถใช้ได้ตามต้องการ คำพูดที่แสนจะเย็นชา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่เงาที่เขาไม่ต้องการ

ความเจ็บปวดที่แทรกซึมในหัวใจ แต่ไม่สามารถหยุดน้ำตาที่จะไหลออกมาได้ เธอเคยหวังว่าเขาจะมองเห็นเธอเป็นคนสำคัญ แต่เขากลับมองเธอเป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ควรได้อะไรมากไปกว่าสิ่งที่เขาต้องการ



นิยายเรื่องนี้ออกแนวซดมาม่าเป็นอาหารหลักนะคะ