ขออนุญาติไม่รับ Consult จากหมอคุณ

วัยทำงานเฮงซวย! โรงพยาบาลเฮงซวย!

ไม่มีสิ่งเยียวยาใจ ถึงเพื่อนร่วมงานในแผนกจะดี แต่ใช่ว่าเพื่อนร่วมงานนอกแผนกจะดี...

หนึ่งวันพันเหตุการณ์ เจอคนไข้ประสาทแดกให้ปวดหัวรายวัน ยังต้องมาเจอคอนซัลท์บ้าบอจากหมออีก...แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป

นานๆ ทีจะมีหมอที่ Consult รู้เรื่องเข้ามา...จะสนใจอีกฝ่ายบ้างก็คงไม่แปลกอะไร(มั้ง)







"นักกายภาพพาฝึกยืนอยู่สินะครับ ดีมากเลย...พอยืนได้ใช่ไหมครับ?"

คุณหมอคนดังกล่าวเอ่ยถามพวกเราขึ้น โดยสายตาที่มองมาก็เป็นอันรู้ว่าถามนักกายภาพอย่างพวกเขาแน่ๆ

"พอได้ค่ะ น่าจะลงนั่งวีลแชร์ได้เอง เพราะยืนทรงตัวได้ประมาณหนึ่ง"

คุณหมอคนดังกล่าวพยักหน้ารับพร้อมใบหน้าที่คาดเดาว่าอีกฝ่ายคงยกยิ้มน้อยๆ ภายใต้หน้ากากอนามัยอันนั้น ก่อนเจ้าตัวจะซักถามอาการคุณลุงเองสองสามคำถาม แล้วกล่าวคำพูดปิดท้ายอย่างจงใจให้กับซันและพี่ออมว่า

"ขอบคุณมากนะครับ"

เพียงแค่คำพูดเดียวสั้นๆ ส่งมอบคะแนนความประทับใจให้กับคุณหมอหน้าตาดีตรงหน้าทันที เพราะนี่เป็นคุณหมอคนแรกที่นอกจากจะพูดคุยด้วยความสุภาพแล้วยังกล่าวขอบคุณบุคลากรอื่นๆ อีก

หายากมาก!