เหมันต์หวนคืนดั่งฝันตื่นหนึ่ง 2

สายลมราตรีพัดผ่านศาลาแปดเหลี่ยม น้ำในทะเลสาบไหวกระเพื่อม
เซียวอวี้ที่ยืนมองอยู่ไม่ไกล สังเกตเห็นท่าทางเขินอายของหลีจิ้งหรูที่มีต่อหม่าเจ๋อเชียนก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
ในใจพลางคิดว่าระหว่างเขากับนางจากนี้ไป ควรจะต้องมีระยะห่างที่ชัดเจนมากกว่านี้
ต่างคนต่างอยู่...
เป็นน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง

หลีจิ้งหรูอยู่ด้านข้างหม่าเจ๋อเชียน กำลังเดินตามทุกคนกลับไปที่งานเลี้ยงตามคำสั่งของโอรสสวรรค์
นางอดไม่ได้ที่จะแอบมองแผ่นหลังของเซียวอวี้ที่เดินนำอยู่เบื้องหน้าเคียงข้างบิดาของเขา
ดวงตาของนางวูบไหว ริมฝีปากอิ่มบางเม้มเป็นเส้นตรง ภายในหัวใจของนางรู้สึกเจ็บแปลบ นางพึ่งค้นพบว่าตนได้ตกลงไปในหลุมลึกลับที่เรียกว่าความรักนั่นเสียแล้ว
แต่หลีจิ้งหรูก็ตระหนักดีว่านางไม่สามารถปล่อยให้ตนเองรู้สึกเกินเลยกับเขาต่อไปได้อีก

สายตาของหลีจิ้งหรูจับจ้องไปยังแผ่นหลังตั้งตรงงามสง่าของเซียวอวี้อีกครู่หนึ่ง ก่อนที่นางจะบังคับตัวเองให้ละสายตาไปทางอื่น
ไม่ว่าความรู้สึกนี้จะเป็นเพียงความเผลอไผลชั่วคราวหรือเป็นความตราตรึงลึกซึ้ง นางก็จะลบลืมมันให้ได้ ถึงแม้ว่าจะยากเย็น นางก็ต้องกลืนมันลงไป ฝังมันลงไปในก้นบึ้งของหัวใจให้ลึกที่สุด