ได้โปรดอย่าร้าย

"โมกข์" ถูกแฟนสาวอย่าง "จิรัศยา" บอกเลิกเพราะทำตามพนันของเพื่อนสำเร็จแล้ว
เธอมีแฟนใหม่ทันทีทำให้เขาเสียใจมาก
ทั้งยังโดนแฟนใหม่ของเธอซ้อมจนบาดเจ็บ ตั้งแต่นั้นเขาก็แค้นเคืองเธอมาโดยตลอด
จนได้พบกันอีกครั้งในวันที่หญิงสาวตกต่ำ
เขายื่นมือเข้าไปช่วยโดยที่เธอไม่รู้เลยว่ามือแสนอบอุ่นจะเป็นมือของมัจจุราช
เมื่อทำให้เธอรักได้สมใจ ก็ผลักหล่อนตกจากสวรรค์ด้วยการประกาศหมั้นกับคนอื่นต่อหน้าเธอ
หญิงสาวจึงรู้ว่าที่ผ่านมาเป็นเพียงคำหลอกลวงของเขา...
.
.
.
ร่างสูงอึ้งเล็กน้อยที่เห็นสภาพของหญิงสาว ใบหน้าที่ยังคงมีเครื่องสำอางติดแต่ก็เลอะจนหมดความสวย ดวงตาบวมปูดทำให้รู้ว่าผ่านการร้องไห้อย่างหนัก ดวงตาแห้งผากไร้ชีวิตชีวา ไม่เหมือนจิรัศยาคนที่เขาเคยรู้จัก
แบบนี้ไม่ใช่เหรอที่ตนต้องการจะเห็นมาตลอด แผนของเขาสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีเมื่อเธอเจ็บเหมือนที่เขาเคยโดนกระทำในอดีต
"ไม่ได้ขอให้รอ" ตอบกลับแล้วลากเก้าอี้สำหรับรับประทานอาหารมานั่ง เท้าแขนไว้บนโต๊ะแล้วนั่งขาไขว้ห้าง เงยมองคนตัวเล็กอย่างไม่แยแส ท่าทีเฉยชากับแววตาเยือกเย็นทำให้หล่อนสะท้านไปทั่วอก น้ำตาคลอเบ้ารับรู้แน่แล้วว่าคำรักของเขาไม่ใช่ความจริง
ยืนแทบไม่ไหวจนต้องพิงพนักเบาะโซฟา แววตาสั่นไหวปากก็สั่นจนต้องเม้มแน่น ปาดน้ำตาที่กำลังจะไหล เธออ่อนแอต่อหน้าเขาทั้งที่อยากเข้มแข็งแทบตาย
"มันหมายความว่ายังไงคะ ทำไมพี่ถึงประกาศแต่งงานกับผู้หญิงที่บอกเอยมาตลอดว่าเป็นแค่เพื่อน แล้วพี่ให้เอยไปทำไม...เพื่อเป็นพยานรักของพี่หรือตอกย้ำว่าเอยโง่ให้พี่หลอก" น้ำเสียงแหบทุ้มเพราะร้องไห้มาทั้งคืนจนแทบไม่มีเสียงจะเอ่ยออกจากลำคอ
เขาได้ยินดังนั้นก็แสยะยิ้ม ค่อยลุกจากเก้าอี้แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าหล่อน ฝันหวานที่สร้างให้หญิงสาวว่าจะถูกขอแต่งงานในงานเลี้ยง กลับกลายเป็นฝันร้ายที่เธอจะไม่มีวันลืมเมื่อเห็นว่าคนที่จะเป็นเจ้าสาวของเขาคือหญิงอื่น
วางแผนทั้งหมดเอาไว้แล้ว คิดว่าจะสะใจกับภาพที่ได้เห็น พอถึงเวลากลับนึกหวั่นไหวยามได้สบดวงตากลมที่เต็มไปด้วยความหวัง จนต้องถอนสายตาหันไปมองทางอื่น ไม่อย่างนั้นกลัวว่าตนเองจะใจอ่อนให้หญิงสาวได้
"ก็สาสมกับสิ่งที่เธอเคยทำไว้กับฉันไม่ใช่เหรอ เธอเคยทำฉันเจ็บมากแค่ไหน ฉันก็เอาคืนให้เจ็บมากเท่านั้น!" ตะโกนใส่หน้าจิรัศยาเสียงดังก้อง ยังจำสิ่งที่เธอเคยทำกับตนได้ทั้งหมดไม่มีวันลืม ต่างจากหญิงสาวที่คงลืมความเลวของตัวเองไปจนหมดสิ้น
ร่างบางยืนนิ่งปล่อยให้เขาพร่ำพูดฝ่ายเดียวด้วยหัวใจที่ร้าวรานไม่ต่างกัน ปล่อยน้ำตาให้ไหลเป็นสายเมื่อทราบว่าเขาไม่เคยปล่อยวางความแค้นอย่างที่ปากว่าเลย
ยังเก็บทุกอย่างเอาไว้ในใจ แล้วเลือกแก้แค้นเธออย่างสาสมในวันนี้...