รอยมลทิน

แม้ว่าจะไม่ได้อยากทำ แต่เธอต้องทำ มันเป็นหนทางเดียวที่เธอจะหาเงินห้าแสนบาทมาได้ในช่วงข้ามวันเพื่อนำไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับมารดา เธอปล่อยให้มารดาตายไปต่อหน้าต่อตาไม่ได้

"จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ ผมไม่ว่า" นายแพทย์ธีระบอกกับสาวน้อยคนสวยที่นั่งก้มหน้าอยู่บนเตียงนอนหลังใหญ่ในห้องพักซึ่งไม่ได้ต่างไปจากโรงแรมทั่วไปเลยอย่างใจกว้าง
จากที่ไม่กล้ามองหน้าหรือสบตาใครเพราะกลัวและอายแต่เพราะอยากได้เงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับมารดาศศิพิมพ์ก็รีบข่มทั้งความกลัวและความอายเอาไว้เงยหน้าขึ้นมามองสบตาคนที่จะยอมจ่ายเงินห้าแสนบาทให้เธออย่างตกใจเพื่อแลกกับร่างกายของเธอเพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจซึ่งมันจะทำให้เธอไม่มีเงินไปจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับมารดา
"ไม่ค่ะ ไม่เปลี่ยนใจ" ทั้งยังรีบบอกออกไปและลุกเดินเข้าไปสวมกอดร่างหนาเอาไว้อย่างกล้าๆ กลัวๆ
"ฉันจะทำให้คุณมีความสุขที่สุด" ศศิพิมพ์บอกก่อนข่มความอายเขย่งปลายเท้าขึ้นไปกดจูบลงบนกลีบปากบางทั้งยังหลับตาลงอย่างอดสู