เมียไร้นามของคุณใจร้าย

เลิกยุ่งกับลูกชายของฉัน นั่นคือสิ่งที่แม่ของเขาบอกกับพันชา หญิงผู้เป็นคนรักของลูกชายที่สูญเสียความทรงจำหลังเกิดอุบัติเหตุ เธอตัดสินใจที่จะปล่อยมือเขา แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นเธอจะได้ลูกสาวกลับมา
++++++++++++++++++++++++
"ผมหิวน้ำ" ในความเงียบร่างสูงเอ่ยออกมา ดวงตาของเขามองที่เธอด้วยความอ่อนแรง แน่นอนเขาคงเจ็บ เพราะเสื้อของเขาฉีกขาด และร่างกายเต็มไปด้วยฝุ่น แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะถามหาน้ำแทนที่ให้เธอพาไปโรงพยาบาล
"ไปหาหมอมั้ยคะ" ไม่รู้ว่าควรจะพูดด้วยภาษาที่สนิทกัน หรือว่าห่างเหิน พันชาไม่รู้เรื่องราวเกี่ยวกับชายหนุ่มมาหลายปีแล้ว เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยจริงๆ
ไม่รู้ด้วยว่าเขายังจำเธอได้มั้ย...
ลูกชายของฉันความจำเสื่อม ฉันขอร้องเธอ เลิกข้องเกี่ยวกับเขาได้มั้ย รู้เพียงเรื่องนั้น เรื่องที่เธอต้องทำและหนีให้ไกล ไม่รู้ว่าในความทรงจำของเขามีเธออยู่มั้ย เช่นนั้นพันชาถึงทำตัวให้ปกติ เป็นคนแปลกหน้าต่อกันจริงๆ
อย่างน้อยในเรื่องมนุษยธรรม แม้ย่ำแย่แค่ไหน ก็ควรที่จะช่วยชีวิตคนก่อน
ใบหน้าหล่อเหลามองหน้าเธอ ไม่นานกายใหญ่ที่สวมเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสีหมึกก็หยัดกายขึ้น ท่าทางของเขาคล้ายกับคนไม่เจ็บเลยสักนิดเดียว มีเพียงขาข้างหนึ่งที่เหมือนจะเขย่ง แล้วก้มหน้าเหมือนคนจะหมดสติก่อนหน้าคนคืออะไร
"ผมอยากพัก พาผมไปที่บ้านคุณได้มั้ย" สิ่งที่เขาควรกล่าวออกมาคือ ช่วยพาไปโรงพยาบาลไม่ใช่เหรอ หรือไม่ก็โทรไปหาคนที่รู้จัก แต่กับเลือกที่จะเอ่ยประโยคนั้นแทน ดวงตาคมสีรัตติกาลมองมาที่เธอด้วยความเรียบนิ่ง และเหมือนว่าเขาไม่เจ็บปวดอะไร
พันชาสับสน
"แล้วผมก็อยากเข้าห้องน้ำ บ้านคุณอยู่ใกล้ที่นี่หรือเปล่า"
"หะ" คนตัวเล็กยังเหมือนไม่เข้าใจ เขาว่าอะไรนะ
"ผมไม่ไหวแล้ว พาผมกลับบ้านคุณที..."


โปรดอ่านตัวอย่างก่อนกดซื้อ แนะนำให้กดผ่านเว็ปไชต์meb โดยตรงนะคะ เพราะทาง apple มีราคาที่สูงกว่าค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุน