ชัง(รัก)

"ฉันจะทำให้แกรู้ว่าการลงโทษและการตายทั้งเป็นนั้นมันเป็นยังไง"

"คุณชามาจะทำอะไรแก้วคะ"

แก้วตามองโซ่ที่มือของชามาด้วยอาการหวาดกลัวและตัวสั่นเทาไปหมดชามาแสยะยิ้มแล้วเดินลากโซ่เข้าไปหาแก้วตา

"เดี๋ยวแกก็รู้"

ชามาก้มลงเอาโซ่ล็อกไว้ที่ขาของแก้วตาก่อนจะดึงโซ่ไปผูกกับลูกกรงหน้าต่างประตู

"คุณชามาจะล่ามแก้วแบบนี้ไม่ได้นะคะแก้วไม่ได้เป็นสัตว์นะ"

"แกมันไร้ค่ายิ่งกว่าสัตว์รู้ตัวเอาไว้ซะด้วย"

แก้วตาที่ได้ยินอย่างนั้นก็เจ็บจี๊ดเข้ามาที่หัวใจแม้แต่ตัวเธอก็ไร้ค่ายิ่งกว่าสัตว์อีกแล้วเนี่ย

"ถ้าอยากรอดจากโซ่เส้นนี้ก็ตัดขาตัวเองออกซะเพราะฉันจะไม่มีทางปล่อยแกออกไปแน่นอนต่อไปนี้แกจะต้องตายไปพร้อมกับโซ่เส้นนี้"

"ไม่นะคะคุณชามาแก้วยังไม่อยากตายแก้วยังอยากเจอแม่อยู่ แก้วขอร้องอย่าล่ามโซ่แก้วเลยนะคะคุณชามาให้แก้วทำอะไรก็ได้"

ชามาได้ยินอย่างนั้นก็แสยะยิ้มแล้วมองไปที่แก้วตาอย่างดูถูกดูแคลน

"ชาตินี้แกก็ไม่ได้เจอกับแม่แกหรอกถ้าเกิดแกอยากเจอกับแม่แก แกก็ตายไปซะสิแล้วพาวิญญาณของแกไปเจอกับแม่ของแกไงเพราะถ้าแกยังไม่ตายแกไม่มีวันได้เจอกับแม่ของแกได้หรอก"

แก้วตาที่ได้ฟังคำพูดของชามาก็รู้สึกจุกที่หัวใจที่ชีวิตของเธอไร้ค่ามากขนาดนี้