ภรรยา(ไม่) ลับ กับสามีคนที่เจ็ด

*** feelgood *** นายเอกเก่ง *** นายเอกสายเปย์ *** นายเอกรวยมาก *** นายเอกคลั่งรัก *** พระเอกคลั่งรักกว่า


......แม้สถานะนอกบ้านจะเป็นได้แค่...ภรรยาลับ ๆ แต่บนเตียงเป็นเมียสายสับ จนสามีรัก สามีหลง

ดันแคน ถูกครอบครัวบังคับให้แต่งงาน เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ทางธุรกิจกับตระกูลมหาเศรษฐี เพื่อหลีกหนีข้อบังคับนี้ ดันแคนจึงหันไปคว้าผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันได้คืนเดียวมาเป็นภรรยา โดยหารู้ไม่ว่า การตัดสินใจครั้งนี้จะเปลี่ยนชีวิตเขาไป จากหน้ามือเป็นหลังตีน !!!


"แต่ปกติ...เราควรสวมแหวนหน้าบาทหลวงในโบสถ์...เอ่อ แต่นี่มัน" ดันแคนแหงนหน้าขึ้นไปมองซุ้มประตูทางเข้าโบสถ์อันวิจิตรตระการตา ทุกอย่างเป็นสิ่งแปลกใหม่สำหรับเขา ดอกไม้กำเล็กถูกภรรยาจับยัดใส่ลงมาในมือข้างหนึ่ง

"โบสถ์คริสเตียนมันจองยาก คิวยาว เอาโบสถ์นี้ไปก่อนแล้วกัน เนี่ยสักขีพยานเต็มเลย บาทหลวงไม่มี แต่เมื่อกี้เห็นมีหลวงตานั่งพรมน้ำมนต์อยู่ข้างในไปเร็ว เนี่ยเขาเดินเวียนเทียนสวดอิติปิโสกันอยู่พอดีเลย รับรองรักเราจะยั่งยืน ใครนอกใจ มีหวังได้ตายภายในสามวัน เจ็ดวันแน่นอน ไปเร็ว"



"มากราบพระ กราบเป็นมั้ย"

"ไม่เป็น"

"มาเดี๋ยวผมสอน ทำงี้...ทำงี้" ภรรยาจับมือสามีมาประกบเข้าหากับ ส่วนตัวเองนั่งทำท่ากราบพระสามครั้งให้สามีดูเป็นตัวอย่าง

"แล้ว...ยังไงต่อ"

"สวมแหวนไง เอาแหวนออกมาเร็ว" มือข้างซ้ายถูกยื่นออกมาเบื้องหน้า ปลายนิ้วนางสะบัดกรีดกรายอย่างกระตือรือร้น

"โอเค แต่ว่าบาทหลวงต้องถามก่อนว่าจะรักและซื่อสัตย์ต่อกัน.."

"บาทหลวงต้องถามก่อนเหรอ งั้นมานี่ ๆ เดี๋ยวให้หลวงตาพาอาราธนาศีลห้า กาเมสุฉาจารา เวระมณีสิกขาปะทัง สะมาทิยามิ เนี่ยแล้วคุณพูดเลยนะ .....สาธุ เสร็จแล้วคุณก็สวมแหวนให้ผม"

"คนไทยแต่งงานอย่างนี้เหรอ"

"อืม คุณมานี่เร็ว หลวงตา หลวงตา ช่วยพาผัวผมอาราธนาศีลหน่อย เอาแค่ข้อสามนะครับ ข้ออื่นไม่เอา" คนใจร้อนคลานเข่า ลากแขนสามีให้ตามไปนั่งอยู่เบื้องหน้าหลวงตาอายุมากรูปหนึ่ง สีหน้ามึนงงสับสนไม่ต่างอะไรกับพ่อฝรั่งร่างใหญ่ที่นั่งชันเข่าเก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ใคร่ถูก

"อะไรนะ อาราธนาศีลแค่ข้อสาม" หลวงตาที่นั่งอยู่บนอาสนะพระด้านบนถึงกับยกมือขึ้นมาลูบหัวอันปราศจากเส้นผมวนเป็นวงกลม

"ใช่ครับ ผมอยากให้เขารักษาข้อนี้ข้อเดียว มันสำคัญกับชีวิตผมมาก หลวงตาทำให้หน่อย"

ดันแคนนั่งพนมมือ ฟังหลวงตาชราภาพพูดบ่นท่องภาษาบาลีที่ตัวเองไม่เข้าใจ จนเมื่อภรรยายื่นแขนมาสะกิด คนไม่รู้อีโหน่อีเหน่จึงพยักหน้าหงึก ๆ แล้วพูดสาธุ สาธุ สาธุ ตามที่ภรรยาแนะนำ

"มาสวมแหวน" ภาวินท์ยื่นมือออกไปให้คนที่รับศีลข้อสาม ทำพันธสัญญาว่านับจากนี้ จะไม่นอกใจต่อหน้าทั้งพระประธานและหลวงตาแก่ ๆ โดยมีคนเฒ่าคนแก่ที่มาทำบุญปิดทองฝังลูกนิมิตร่วมเป็นสักขีพยาน

"ฉันสัญญาว่า จะมีแค่นายคนเดียวตลอดไป" เป็นการคุกเข่าสวมแหวนแต่งงานแบบสมบูรณ์แบบที่สุด เพราะอีกนิดหนึ่งดันแคนจะสามารถก้มลงกราบเบญจางคประดิษฐ์บนตักเมียได้เลย

"คุณสัญญาแล้วนะ"

"อืม"

"งั้น ดอกไม้...เอ่อ ดอกบัวนี่โยนไม่ได้ เอาไปไหว้พระ ตรงนั้น ๆ" ดอกบัวเหี่ยว ๆ สามดอกกับใบเตยหัก ๆ ดูชอกช้ำเพราะคงผ่านมาแล้วหลายมือถูกหยิบนำไปวางลงในพานทองเหลืองหน้าพระประธาน สองมือวางเกาะกุมจับกันไว้ไม่ยอมปล่อย

"เฮ้ยยยย คุณจะทำอะไร" มือตะปบลงไปปิดปากคนที่พยายามโน้มหน้าลงมาหา

"ต้องจูบ"

"ในโบสถ์นี้จูบกันไม่ได้ เดี๋ยวตายไปเป็นเปรตปากห้อย"