เมื่อรักกลายเป็นของ(ขวัญ)แถม

เมื่อรักกลายเป็นของ(ขวัญ)แถม : สิงหา x บัวบูชา
เฟร์ดา

>> เรื่องราวของหนุ่มสาว ที่ได้พูดคุยและได้ทำความรู้จักกัน โดยที่จุดเริ่มต้นนั้นมันมาจากการตกลงซื้อขายโซฟาตัวเดียว การซื้อขายที่ไม่ได้จบลงแค่การจ่ายเงินและรับของ แต่กันกลายเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ที่ใครอีกคนอยากให้มันพัฒนามากขึ้น งานนี้เรียกได้ว่า นอกจากโซฟาจะเลือกเจ้าของของมันเองแล้ว ยังเลือกเจ้าของใหม่ให้เจ้าของเก่าอีก <<

........................................

...เท่าที่เคยได้ยินได้ฟังมา ก็มีแต่เรื่องเกี่ยวกับ ที่ดินเลือกเจ้าของ บ้านเลือกคน รถเลือกคน อะไรก็ว่ากันไป
แต่..ไม่ยักรู้ว่า โซฟาก็เลือกเจ้าของได้เหมือนกัน
เลือกเจ้าของเองไม่พอ ยังเลือกเจ้าของใหม่ให้เจ้าของเก่าอีกต่างหาก...


// ตัวอย่างในเรื่อง

"บัวเคยได้ยินเรื่องบ้านเลือกคน หรือของบางอย่างมันเลือกเจ้าของไหมครับ"

บัวบูชาช้อนตาขึ้นมองเจ้าของประโยค ที่อยู่ดี ๆ ก็โผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยด้วยความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าคนตัวโตจะมาไม้ไหนอีก เมื่อกี้ยังหัวเราะอยู่เลย อยู่ดี ๆ ก็แปรเปลี่ยนเป็นความจริงจังกับประเด็นคำถาม ที่เกิดขึ้นกะทันหันแบบฉับพลันทันใดได้อย่างไรกัน

"เคยค่ะ บัวฟังรายการเล่าเรื่องผีเป็นประจำและได้ยินมาหลายเรื่องเลยค่ะ ว่าแต่พี่สิงห์ถามบัวทำไมคะ"

"บัวจะเชื่อหรือเปล่าว่า โซฟาตัวนี้ที่บัวซื้อต่อจากพี่ มันก็เลือกเจ้าของของมันเหมือนกัน"

สิ้นคำบอกกล่าวนั้น บุคคลที่เคยทำหน้าสงสัยก็ดีดเด้งตัวลุกขึ้นยืนและกระโดดหนีเบาะรองนั่งที่เรียกว่า โซฟา ทันที สีหน้าที่เคยแดงระเรื่อเมื่อครู่ ก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความซีดเซียวคล้ายไม่สู้ดี แถมมีขนทั่วทั้งแขนพากันสามัคคีชูชันเสริมอีกด้วย

"ขนกลับคืนไปได้ไหมคะ บัวไม่เอาเงินคืนก็ได้" ส่ายหัวระรัวเป็นภาพประกอบว่า เธอจะไม่เอาเงินคืนจริง ๆ "บัวไม่อยากโทรไปเล่าเรื่องในรายการดังนะคะ เพราะยังอยากเป็นคุณผู้ชมคุณผู้ฟังอยู่"

"หึหึ กลัวอะไรครับ กลับมานั่งก่อน"

"จริงสิคะ บัวเคยฟังเรื่องหนึ่ง ที่มีผีเจ้าของเดิมอยู่กับโซฟาด้วย เดี๋ยวนะ พี่สิงห์คือเจ้าของเก่า.." เสียงท้ายประโยคแผ่วลงเรื่อย ๆ พร้อมกับขาถอยไปข้างหลังทีละก้าวอัตโนมัติ เมื่อสมองฉุกคิดอะไรบางอย่างได้

"ใช่ พี่เป็นเจ้าของเก่า แต่.."

หญิงสาวตาเบิกโพลงทันทีที่คนตัวโตนั่งเด่นหราอยู่บนโซฟาพูดจบ ก่อนจะตะโกนเสียงหลงจนลั่นห้อง

"นั่นไง! อย่าหลอกหลอนกันเลยนะคะ เดี๋ยวบัวจะทำบุญไปให้ค่ะ จะทำไปให้เยอะ ๆ เลย ขอแค่อย่ามาหลอกบัวก็พอ บัวไม่อยากโทรไปเล่าเรื่องกับพี่เขา เดี๋ยวบัวตื่นเต้นเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก โดนคนฟังคอมเมนต์ตำหนิอีก บัวไม่พร้อมโดนด่า บัวใจบาง"

หญิงสาวหลับหูหลับตาอ้อนวอนผีตัวโต พร้อมยกมือขึ้นไหว้ผงก ๆ เป็นภาพประกอบคำขอนั้นด้วย หวังจะให้เจ้าของคนเก่าของเจ้าโซฟาตัวดี เห็นใจคนใจบางอย่างเธอสักนิดก็ยังดี

นัยน์ตาคมกริบจับจ้องเจ้าของประโยคยาวเหยียด ที่หลับหูหลับตายกมือไหว้เป็นเจ้าเข้า ไม่สนใจถามไถ่อะไรจากเขาให้ดีนิ่ง ๆ บุคคลที่รับบทเป็นผีสิงโซฟาก็อ้าปากพะงาบ ๆ พูดอะไรไม่ออกเมื่อสมองมันช็อกไปชั่วขณะแบบนี้

สิงหาตกอยู่ในอาการอึ้ง ไม่รู้เขาจะหลอกอำเธอไปตามน้ำ จะขำ หรือจะทำอะไรกับสถานการณ์ตรงหน้าก่อนดี

"สภาพพี่มันเหมือนผีขนาดนั้นเลยเหรอ" ตัดสินใจถาม หลังจากขำคนกลัวและคิดเป็นตุเป็นตะจนพอใจแล้ว "กลับมานั่งลงดี ๆ ก่อน พี่จะบอกว่าโซฟามันเลือกเจ้าของของมันยังไง"




> ทดลองอ่านตัวอย่างเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ (ซื้อผ่านหน้าเว็บราคาจะถูกกว่าน้าา)

.................................
- เรื่องนี้น่ารักฟีลกู๊ด ไม่มีปมให้ปวดหัวปวดตับ มีแต่ความน่ารักให้ยิ้มตามค่ะ
- จุดเริ่มต้นของการรู้จักและทักทายกันของพระนาง ได้แรงบันดาลใจมาจากเรื่องจริงของศิลปินที่นักเขียนชื่นชอบ (อ่านเพิ่มเติมอีกนิดในหน้าพูดคุยนักเขียนได้เลยค่ะ)
- หวังว่าคนที่อ่านจะชื่นชอบและยิ้มตาม กับเรื่องราวที่นักเขียนตั้งใจเขียนเป็นของขวัญส่งท้ายปีและถือโอกาสกล่าวสวัสดีปีใหม่ (2568) นี้ไม่มากก็น้อยนะคะ ^^

* ชอบหรือไม่ชอบยังไง ฝาก คอมเมนต์ติ ชม และปาหัวใจให้กันด้วยนะคะ *

// ขอบคุณทุกการซัปพอร์ตนักเขียนตัวน้อย ๆ คนนี้นะคะ รัก <3
เฟร์ดา