บัลลังก์ทอง เล่ม 4 (จบ)

*ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 2* มีภาคสโกเปีย

มือใหญ่ของซาลาดินเอื้อมโอบใบหน้าหล่อเหลาของคาร์ลพลางพรายยิ้มน้อยๆ
"ข้าไม่เคยเจอใครแบบเจ้าเลยคาร์ล ชายผู้มีใจเปี่ยมรักให้กับดอกฟ้าที่ไม่มีวันเอื้อมถึง ซื่อตรงและจริงใจเหมือนแก้วใส ข้าไม่เคยระแวงเลยที่จะต้องนอนหลับข้างเจ้า"
"ข้าก็แค่ของแปลกในสายตาท่าน"
"ข้ารักเจ้า"
ซาลาดินพูดอย่างชัดเจน ดวงตาของแพนเธอร์หนุ่มจ้องตรงไปในดวงตาของคาร์ลราวกับปรารถนาจะสื่อความรักนี้ไปให้ได้ทว่าคาร์ลกลับสะท้อนดวงตาอย่างเย็นชา
"ข้าขอสารภาพว่าข้าไม่เชื่อในรักของท่านซาลาดิน ท่านอาจเรียกมันว่ารักแต่มันไม่ใช่ความรักแบบเดียวกับที่ข้ามีให้เลอา ข้ารักเลอาโดยไม่คิดครอบครอง ปรารถนาเพียงให้เลอามีความสุขถึงแม้จะแลกมาด้วยชีวิตก็ตาม สำหรับข้านี่ต่างหากความรัก สิ่งที่ท่านเรียกว่ารักก็แค่อยากครอบครองใครสักคนที่มั่นใจว่าจะไม่ทรยศท่านและปลุกอารมณ์ท่านได้โดยไม่ต้องลงแส้ให้เหนื่อย"
คาร์ลตอบกลับด้วยสีหน้าเยือกเย็น เขาเห็นได้ทันทีว่าซาลาดินโกรธจนเหมือนมีไฟเผาในดวงตา
"เจ้ากำลังดูถูกข้าอยู่คาร์ล! ข้าไม่ควรรักเจ้าเลย เจ้าฉีกหัวใจของข้าเป็นชิ้นๆ!"
"เข้าใจถูกแล้วซาลาดิน ท่านไม่ควรรักคนอย่างข้าหรอก"
"ทำไมข้าถึงไม่ควรรักคนอย่างเจ้า!"
"เพราะข้าไม่อยากให้ซาดิกเสียใจ!"