ร้ายเล่ห์ลวงรัก

เรื่องนี้มีคำหยาบคายและมีการกระทำที่รุนแรงในบางEP เรื่องนี้มีครบทุกอารมณ์ (ไบโพล่าร์ถามหาได้เลย) มีทั้งสนุก เศร้า ดราม่า ตลก ซึ้งกินใจ
(เรื่องนี้ไม่มีนอกกายนอกใจนะคะแต่พระเอกปากเสียนิสัยแย่สุดๆค่ะและนางเอกก็ไม่ได้อ่อนแอนะคะ)
............................................................................

"มึงจะไปไหน"

"คุณธามจะเรียกผู้หญิงของคุณธามมาช่วยไม่ใช่เหรอคะเดี๋ยวพายไปเอามือถือมาให้ค่ะ" ฉันพยายามที่จะลุกออกจากอ่างอาบน้ำแต่ก็ลุกไม่ขึ้นเพราะเขาเอามือโอบเอวฉันไว้

"แต่กูต้องการให้มึงช่วยไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่น เพราะกู...ไม่ต้องการให้ใครมาเห็นกูในสภาพนี้"

".........."

"แต่ถ้ามึงไม่ช่วย...น้องชายของกูก็อาจจะพิการเหมือนขาของกูตอนนี้แล้วมันก็จะใช้งานไม่ได้อีกต่อไปมึงไม่เสียดายเหรอ"

".........." อะไรคือฉันต้องเสียดายฉันไม่เข้าใจ

"มึงไม่เข้าใจใช่ไหมโอเคกูคงต้องอธิบายให้คนโง่ๆอย่างมึงเข้าใจอย่างละเอียด" เขาหลอกด่าฉันอีกแล้วใช่ไหม แต่ฉันจะไม่ถือสาเขาหรอกนะเพราะตอนนี้เขาป่วยอยู่ทั้งคุณท่านทั้งเพื่อนของเขาทั้งสองคนก็ฝากความหวังไว้ที่ฉันขอให้ฉันดูแลคุณธามให้ดี

จากนั้นคุณธามก็เล่าให้ฉันฟังว่าน้องชายของเขาอาจจะใช้งานไม่ได้ไปตลอดชีวิตเพราะมันเป็นผลพวงจากการประสบอุบัติเหตุวิธีเดียวที่จะรักษาได้ก็คือเขาต้องมีเซ็กส์บ่อยๆ เพื่อดูว่าน้องชายของเขายังปกติดีอยู่หรือเปล่า

"เพราะฉะนั้นมึงต้องช่วยกู"

"ไม่ค่ะพายช่วยไม่ได้หรอกค่ะ" ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันทีเพราะถ้าฉันช่วยเขานั่นก็เท่ากับว่าฉันกับเขาต้องมีอะไรกันอีกหลายๆ ครั้งเพราะเขาบอกเองว่าต้องมีเซ็กส์บ่อยๆ

"ทำไมวะ กูไม่ได้ขอให้มึงช่วยฟรีๆกูจ่ายให้ครั้งละแสนตกลงไหมกูไม่เคยให้ใครเยอะขนาดนี้เลยนะเว้ย"

"ไม่ตกลงค่ะ"

"เอางี้มึงกับกูยังไม่ต้องเอากันตอนนี้ก็ได้มึงแค่ใช้มือของมึงทำให้กูแตกก่อนก็พอโอเคไหมกูให้น้ำละแสนเลยเอ้า"

"พายไม่ได้เห็นแก่เงินขนาดนั้นนะคะถ้าให้ทำแบบนั้นคุณธามหาผู้หญิงคนอื่นมาช่วยเถอะค่ะ"

"แล้วมึงคิดว่าจะมีผู้หญิงคนไหนอยากมาช่วยคนขาพิการเดินไม่ได้อย่างกู"

"ไหนคุณธามบอกว่าจะเรียกผู้หญิงของคุณธามมาช่วยยังไงล่ะคะ"

"กูก็พูดไปงั้นแล่ะแต่ใครมันจะมากูไม่เหมือนเดิมมึงก็เห็น หรือว่ามึงก็รังเกียจกูอีกคน ใช่สี๊กูมันเดินไม่ได้แล้วนี่" เขาพูดเหมือนน้อยใจ

"พายไม่ได้รังเกียจคุณธามนะคะแต่พาย..."

"ไม่เป็นไรถ้ามึงไม่เต็มใจช่วยมึงก็ออกไปซะ กูช่วยตัวเองก็ได้ แล้วต่อไปมึงก็ไม่ต้องมาให้กูเห็นหน้าอีกแล้วกูก็จะไม่ทำกายภาพไม่ทำห่าอะไรทั้งนั้น ข้าวยาก็จะไม่แดกกูจะยอมเป็นคนพิการเดินไม่ได้ไปตลอดชีวิต ถ้ากูทนรับสภาพตัวเองไม่ไหวกูก็จะกินยาฆ่าตัวตายให้มันรู้แล้วรู้รอดไปซะจะได้จบๆ"

"คุณธามจะทำแบบนั้นไม่ได้นะคะถ้าคุณเป็นอะไรไปคนที่จะเสียใจที่สุดก็คือคุณท่านคุณท่านจะอยู่ยังไงถ้าไม่มีคุณธามคุณท่านรักคุณมากนะคะ" ฉันพยายามพูดเกลี้ยกล่อมให้เขาใจเย็นไม่คิดสั้น ก่อนหน้าที่จะมาดูแลคุณธามฉันได้หาความรู้เกี่ยวกับการดูแลคนป่วยมาจากในหนังสือเขาบอกว่าคนป่วยที่เป็นเหมือนคุณธามมักจะมีภาวะเครียดร่วมกับภาวะซึมเศร้าต้องระวังและดูแลอย่างใกล้ชิดอย่าปล่อยให้อยู่คนเดียวเพราะผู้ป่วยอาจจะคิดสั้นเนื่องจากรับสภาพร่างกายตัวเองที่เปลี่ยนไปไม่ไหว

"ถ้ามึงไม่อยากให้กูตายมึงก็ช่วยกูสิ กูไม่เคยขออะไรมึงเลยนะครั้งนี้ครั้งแรกที่กูขอให้มึงช่วยแต่...ถ้ามึงจะใจดำอำมหิตไม่มีจิตสำนึกไม่มีความเมตตาก็ไม่เป็นไรปล่อยกูตายไปเถอะ มึงอาจจะเกลียดกูก็ได้เพราะกูทำกับมึงไว้เยอะมึงก็เลยไม่ยอมช่วยมึงจะสมน้ำหน้ากู้ก็ได้นะที่กูเป็นอย่างนี้"

"พายไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ"

"มึงไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นมึงออกไปได้ละแล้วก็ช่วยโทรบอกคนที่จะมาทำกายภาพบำบัดด้วยว่าไม่ต้องมาทำกายภาพให้กู กูไม่ทำ" จู่ๆเขาก็ดึงดราม่าหันหน้าเข้ากำแพงแล้วก็นั่งกอดเข่าเงียบจนฉันรู้สึกใจคอไม่ดี เขาเอาแต่ก้มหน้าไม่พูดอะไร แล้วถ้าเกิดฉันเดินออกไปจากห้องน้ำแล้วเขาคิดสั้นขึ้นมาจริงๆจะทำยังไงคนที่จะเสียใจที่สุดไม่ใช่ใครแต่เป็นคุณท่านรวมถึง..ฉันด้วยเพราะฉันไม่ยอมช่วยเขาเขาก็เลยคิดสั้น