ภริยาไกรวี #สี่พญาเสือ

จากพ่อม่ายใจพัง สู่ป๊ะป๋าขี้น้อยใจ..

ไกรวีใจพังเพราะภรรยาและลูกเสียในเวลาไล่เลี่ยกัน จนปัจจุบันเรื่องทุกอย่างมันก็ผ่านมาถึงแปดปีแล้ว ถึงตอนนี้จะพอทำใจได้ แต่หากให้นึกถึงก็นั่งซึมอยู่เหมือนเคย และตั้งแต่ที่ชีวิตเขาได้รับคำว่าพ่อม่ายมาอยู่ในมือ ทุก ๆ สิ่งก็แปรเปลี่ยนไป เริ่มจากตัวเขานั้นเสื่อมสมรรถภาพทางเพศ ไม่สามารถใช้ไอ้จ้อนน้อยเริงร่าได้ แต่เขาก็ไม่ได้นึกหวั่นใจ เพราะเขาใช้ชีวิตแบบนี้มาได้ถึงแปดปีแล้ว หมอบอกว่าที่เขาเป็นเช่นนี้ อาจเป็นเพราะมีเรื่องกระทบจิตใจอย่างหนัก ไกรวีไม่ได้นึกเสียดายแต่อย่างใด เพราะเขาไม่ใช่คนเจ้าชู้ประตูดิน แม้เขาจะเสียภรรยาไปแล้ว แต่เขาก็มิได้คิดที่จะหาภรรยาใหม่..

จนกระทั่งวันที่เขาได้เจอกับกันตา ผู้ที่ให้ทุกสิ่งที่เขาไม่เคยได้รับนานแสนนานกลับมา เธอทำให้เจ้าไกรวีน้อยกลับมาตั้งผงาดอีกครั้งได้อย่างไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ ไอ้ความรู้สึกที่ไกรวีไม่เคยได้รับมาตลอดแปดปี มันกลับมาอีกครั้งแล้ว และเพราะเมากันทั้งคู่ เลยจบกันลงที่เตียงตามระเบียบ

คนสองคนที่ต่างมีเรื่องฝังใจ จะไปกันรอดหรือไม่ หรือต่างคนจะต่างดามใจ จับมือกันแน่น ๆ พร้อมกับก้าวเดินไปข้างหน้าและเริ่มต้นใหม่ด้วยกัน..

อดีต ไม่ได้มีไว้ลบล้าง แต่มีไว้สั่งสอนเตือนใจ และไม่ว่าอดีตจะเลวร้ายมากเพียงใด จงอย่าเกลียดมัน ยอมรับความจริง และก้าวเดินต่อไป ไม่มีคำว่าสายในชีวิต หากยังมีลมหายใจอยู่..

"เป็นเมียพี่นะ"

#คำเตือน

ไม่ใช่นิยายดราม่าค่ะ สามารถถอดสมองอ่านได้ เป็นเรื่องที่คู่ควรต่อการพักจิตพักใจ มีแต่คนแก่กับยัยเด็กที่เคอะเขินต่อกัน การจีบกันที่ต่างจากรักแรก แต่เป็นความน่ารักเงอะงะของคนขี้อายสองคน เนื้อเรื่องมีปมบ้างและมีดราม่าเล็กน้อย แต่ไม่ถึงกับปวดตับจนแตกละเอียด หากต้องการพักใจ หาเรื่องที่อ่านแล้วนอนยิ้มจนฟันแห้ง คิดว่าเรื่องนี้คงจะคู่ควรที่สุดค่ะ

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น โปรดอ่านตอนทดลองก่อนซื้อจริงค่ะ

หากอ่านจบแล้วชื่นชอบ อย่าลืมแวะมาพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันนะคะ รัก..

ลงชื่อ ศรีประภา.