ทะลุมาเป็นเมียของตัวร้าย

"นายเป็นใคร?" เธอร้องถามอย่างไม่คิดเกรงกลัว มันทำให้คนฟังแค่นหัวเราะในลำคอเบา ๆ

"แค่คืนเดียวลืมว่าที่คู่หมั้นของตัวเองเลยเหรอ!" สิ้นคำ ร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเดินเข้ามาหาหญิงสาว นั่นทำให้โมเดลหวาดหวั่น

ก่อนราชันย์จะทิ้งตัวลงนั่งข้างเตียงกว้างแล้วไล้ปลายนิ้วบนพวงแก้มปลั่งของสายขิมด้วยสายตาดุดันเหมือนอยากจะฆ่าคนให้ตาย ในขณะที่ใบหน้าคมคายกราดเกรี้ยวราวกับพวกอมนุษย์ จนหญิงสาวนึกหวาดหวั่นกลัวเขาจะทำเรื่องเลวร้าย

"ฉันไม่รู้จักคุณ" โมเดลขมวดคิ้วมุ่น พลางเอ่ยท้วงคำพูดของเขาเสียงแผ่ว

"งั้นทบทวนความหลังหน่อยไหม เผื่อจะนึกขึ้นได้ว่าเราเคยเป็นอะไรกัน!" นัยน์ตาคมเข้มเลื่อนต่ำลงมามองสำรวจเรือนร่างขาวผ่องอย่างไร้มารยาท

"ฉันจะกลับบ้าน"

"เธอต้องอยู่ที่นี่ จนกว่าฉันจะอนุญาตให้กลับ" สิ้นคำ ราชันย์ก็แสยะยิ้มเหี้ยมใส่คนตัวเล็ก เขาทำเหมือนสะใจนักหนาที่ได้เห็นคู่หมั้นหวาดกลัว

"ฉันต้องกลับ งานรอฉันอยู่" เธอยืนกรานคำเดิม พลางเบือนหน้าหลบปลายนิ้วแกร่งที่ลูบไล้ไปมาอยู่บนพวงแก้มปลั่ง

"พูดบ้าอะไรของเธอ"

"ฉันต้องรีบกลับไปส่งงาน"

"เธอไม่มีงานทำสายขิม!" สิ้นคำตอบของราชันย์ โมเดลก็ชะงักไปชั่วขณะ เมื่อครู่เขาเรียกเธอว่าสายขิมนั่นทำให้หญิงสาวแปลกใจจนอึ้ง

"นายเรียกฉันว่าสายขิมงั้นเหรอ"

"ใช่!"

"อย่าบอกนะว่านายคือราชันย์" โมเดลร้องถามด้วยความตื่นเต้น ทว่าคนตรงหน้าไม่ตอบ เขาโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วแตะริมฝีปากอุ่นร้อนลงบนพวงแก้มนุ่มแผ่วเบา ก่อนจะผละออกห่างเพื่อมองสบประสานสายตาของคู่หมั้น

"เธอต้องอยู่เป็นนางบำเรอของฉันที่นี่ จนกว่าฉันจะพอใจ!"

"จะบ้าเหรอ! นางบำเรอเนี่ยนะ" เสียงเล็กตวาดลั่นพร้อมกับยกฝ่ามือเรียวนุ่มดันแผงอกแกร่งเปลือยเปล่าออกห่าง ก่อนอุ้งมือใหญ่จะจับต้นแขนเรียวเอาไว้แล้วออกแรงบีบจนผิวขาวขึ้นเป็นรอยนิ้วมือแดงเทือก

"เธอไม่มีสิทธิ์เลือกเพราะต่อไปนี้ ฉันจะเป็นคนกำหนดชะตาชีวิตของเธอเอง!" คำพูดเย็นชาไร้เยื่อใยของราชันย์ทำให้โมเดลสะอึก หากเขาคือตัวละครที่เธอสร้างขึ้น นั่นก็หมายความว่าที่ผ่านมาราชันย์ต่อสู้กับนักเขียนอย่างเธอมาโดยตลอด

"ฉันไม่มีวันยอมนายหรอก!" เสียงเล็กตะเบ็งก้องพร้อมกับมองจ้องหน้าคมคายด้วยสายตาเย็นชาไม่ต่างกัน

"เหอะ! เก่งให้มันได้ตลอดเถอะสายขิม" เสียงหัวเราะเยาะเย้ยดังขึ้น ก่อนราชันย์จะเหวี่ยงร่างเล็กให้เซถลาล้มลงไปนอนบนเตียงกว้าง จากนั้นก็ตามขึ้นมาทาบทับเรือนร่างบอบบางเอาไว้ไม่ให้หญิงสาวดิ้นหนีไปไหนได้

"นายคิดจะทำอะไร!!"

"ทำขนาดนี้ต้องให้บอกด้วยเหรอว่าจะทำอะไร" สิ้นคำ รอยยิ้มร้ายก็ผุดขึ้นบนใบหน้าคมคาย ทำเอาคนใต้ร่างผวากลัว