บอสขา... เจ้าขามาอ่อย

"ขอโทษค่ะ" น้ำเสียงอ้อแอ้ดังขึ้น พร้อมกับที่เธอพยายามประคองตัวเองให้ยืนตรงและถอยไปพิงกำแพงทางเดินเพื่อให้อีกฝ่ายผ่านไป

ปรเมศก์เพิ่งเสร็จจากการเจรจากับลูกค้า เขาก้าวออกมาจากห้องรับรอง VIP และสายตาก็ไปสะดุดกับชุติมณณ์ที่ยืนโซเซอยู่ ดวงตาคมของเขาอ่อนลงด้วยความเอ็นดูเมื่อจำได้ว่าเธอคือพนักงานที่พบในตอนเช้า แต่ตอนนี้กลับอยู่ในสภาพที่เมามายอย่างเห็นได้ชัด

"ทำไมไม่เดินไปสักทีคะ เจ้าขาปวดฉี่" เธอเงยหน้ามองเขา

ดวงตากลมโตฉ่ำไปด้วยความพร่าเลือน สร้างความรู้สึกอ่อนโยนในใจเขาอย่างบอกไม่ถูก ปรเมศก์ยังไม่ทันจะพูดอะไร รอยยิ้มเคลิ้มๆ ของเธอก็ปรากฏขึ้น ก่อนที่ร่างเล็กจะเอนซบลงที่อกของเขาอย่างไร้เรี่ยวแรง เหมือนกับว่าเขาคือที่พึ่งเดียวในขณะนี้

ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าเล็กน่ารักพร้อมแก้มยุ้ยๆ ของเธอยังปัดป่ายไปทั่วอกและลำคอของเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ จมูกของเธอฟุตฟิตสูดดมกลิ่นหอมสะอาดจากเขา ราวกับว่ากำลังค้นหาความอบอุ่นและปลอดภัย

"ฮือ ถ้ารู้ว่าเมาแล้วจะได้เห็นภาพหลอนเป็นท่านรอง เจ้าขาจะเมาบ่อยๆ เลยค่ะ" เธอพึมพำอย่างพอใจ และเอื้อมมือโอบรอบเอวเขาไว้แน่นราวกับกลัวจะหลุดหายไป
.
.
.
.

เป็นนิยายแนวอบอุ่นหัวใจ ดราม่าเบ๊าเบา อ่านให้เพลินสมองนะคะ
เหมาะสำหรับใครที่กำลังมีเรื่องเครียด อ่านแล้วจะได้อมยิ้มตามกันไป


หลังจากอ่านจบแล้ว ฝากกดรีวิวเป็นกำลังใจให้ไรท์หน่อยนะค้าาา
ยินดีรับทุกคำแนะนำเลยจ้าาา