หลงกลิ่นดอกแก้ว [มีตอนพิเศษ]

ความรักนั้นมันเป็นแค่เส้นบางๆที่แบ่งกั้นเหตุผลกับความรู้สึกของคนเรา ซึ่งถ้าหากยังไม่ยอมละทิ้งเศษซากความกังวลใจ เส้นขนานที่ฝันใฝ่ก็จะไม่มีวันมาบรรจบกันอย่างแน่นอน

หลงกลิ่นดอกแก้ว
(ราเชนทร์ x ดอกแก้ว)
ผู้แต่ง : พู่เกสร
นักวาด (หน้าปก) : วอระวี

สุคนธรส โกศลสถิตย์ อดีตเด็กกำพร้าที่เคยมีชีวิตสุดแสนเวทนาจะต้องมาประสบพบเจอกับความโชคร้ายครั้งยิ่งใหญ่อีกครา เมื่อเธอนั้นต้องสูญเสียทั้งพ่อและแม่บุญธรรมจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปในเวลาคราวเดียวกันอย่างไม่ทันจะได้ตั้งตัว ซึ่งก็แน่นอนว่าผู้รอดชีวิตเพียงหนึ่งเดียวอย่าง ดอกแก้ว จะต้องถูกถีบหัวส่งกลับไปยังสถานสงเคราะห์ที่เคยจากมาดังเดิมเพราะเครือญาติทางฝั่งของแม่บุญธรรมต่างก็ไม่มีใครอยากรับเธอไปเลี้ยงดูปูเสื่อให้ข้าวให้น้ำเลยแม้แต่คนเดียวเพราะต่างก็มองว่าตัวของหล่อน ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันกับพวกเขา มันจึงจะเป็นภาระมากกว่าหน้าที่

เว้นเสียแต่ ทัชพล โกศลสถิตย์ เครือญาติที่หลงเหลืออยู่เพียงคนเดียวในทางฝั่งของพ่อบุญธรรมเขานั้นไม่สามารถทนนึกเห็นภาพการกลับไปเริ่มนับหนึ่งใหม่ของเธอได้เพราะมันไม่ต่างอะไรกับการหวาดผวา ถึงฝันร้ายในทุกๆค่ำคืน ซ้ำยังรู้สึกสงสารพี่ชายกับพี่สะใภ้ที่ช่วงชีวิตจะต้องเดินทางมาพบกับจุดจบอันน่าเศร้าสะเทือนใจเช่นนี้
ในท้ายที่สุดแล้ว ราเชนทร์ ก็ตัดสินใจรับสาวน้อยคนนี้มาดูแลต่อไปในฐานะหลานสาวเพียงคนเดียวแต่ด้วยความที่เขาเองก็เป็นลูกหลงอายุห่างจากพี่ชายเกือบจะสองรอบ ช่วงวัยของคนทั้งคู่จึงต่างกันไม่มากนัก โดยหลังจากที่เด็กสาวเติบใหญ่มาเป็นดอกไม้งามที่บานสะพรั่ง ใบหน้าสะสวยนั้นก็เปรียบดั่งเกสรหวานฉ่ำที่กำลังล่อตาล่อใจให้เหล่าแมลงมาตอมไต่อยู่ไม่เหือดหาย รวมไปถึงตัวของเขาที่หลังจากได้รับกลิ่นอายความหอมหวนชวนดมมากกว่าชายอื่นบ่อยเข้า มันจึงรบเร้าปลุกปั่นให้ไฟปรารถนาในกายบุรุษลุกท่วมขึ้นมา จนนำพาถลำลึกเข้าไปติดอยู่กับบ่วงรักเกินจะหักห้ามใจ