ชายาทดลองของอ๋องโหด

สองปีก่อนฉินเฟยลี่ถูกโจรป่าที่ดักปล้นกลางทางกรอกยาปลุกกำหนัดเพื่อหวังจะได้เป็นสามีของนาง แต่แล้วกลับมีบุรุษแปลกหน้าผู้หนึ่งมาช่วยฆ่าโจรป่าผู้นั้นตาย

ทว่า...เขาไม่เพียงแต่ช่วยฆ่าโจร กลับช่วยนางถอนพิษยาปลุกกำหนัดโดยการยัดเยียดตนเองให้เป็นสามี นางชิงชังตนเองยิ่งนักที่ต้องสูญเสียความบริสุทธิ์แต่กลับไปสะดุดรักบุรุษที่ฉวยโอกาสกับนางในสถานการณ์เช่นนั้น

สองปีต่อมานางถูกผู้เป็นบิดาเลือกให้มาเป็นบรรณาการของอ๋องจิ่งหรือจิ่งมู่ไป๋ บุรุษที่ก่อกบฏและขึ้นเป็นเจ้าแคว้นด้วยความเหี้ยมโหด แต่เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งเพราะเขาผู้นี้คือบุรุษในค่ำคืนนั้นทั้งยังเหมือนจะจดจำนางไม่ได้

แล้วนางจะต้องทำเช่นไรในเมื่อเขาให้เวลานางทดลองเป็นพระชายาเพียงสามเดือน เพื่อที่จะทำให้เขาพึงพอใจ !


*****************************

(ตัวอย่างก่อนตัดสินใจซื้อ)

"ทะ ท่านอ๋อง ท่านจะทำอันใด!" หญิงสาวทำสีหน้าตกใจเพราะเขาจู่โจมนางอย่างไม่ทันให้ตั้งตัว

"เข้าหอกับเจ้าไง ข้าบอกแล้วว่าให้เวลาเจ้าสามเดือนที่จะทำให้ข้าพึงพอใจจนอยากมีลูกกับเจ้า คืนนี้เป็นการเริ่มต้นที่ดี"
คนตัวสูงกล่าวบอกพร้อมกับถอดเสื้อผ้าของตนเองออก จากนั้นก็จับปมผ้าของเฟยลี่หมายจะกระตุกให้หลุด

"เดี๋ยวก่อน! ท่านให้เวลาข้าสามเดือน ดังนั้นไม่ได้หมายความว่าข้าจะต้องเข้าหอกับท่านในคืนนี้ ขะ ข้ายังไม่พร้อม...ท่านอ๋องโปรดให้เวลาข้าก่อนเถิด"
นางจับมือเขาเอาไว้แน่นไม่ยอมให้ปลดเปลื้องอาภรณ์นางออกง่ายๆ

"ข้าไม่ต้องการรอและเจ้าไม่ควรทำให้ข้าต้องเสียอารมณ์"
สีหน้าของเขาดูขรึมดุขึ้นมาทันที ข้อมือทั้งสองของนางก็ถูกเขาจับยึดเอาไว้ข้างศีรษะ ตอนนี้เฟยลี่รู้สึกกลัวเขามากเนื้อตัวเริ่มสั่นสะท้าน

"จูบข้า"
ใบหน้าคมสันโน้มเข้ามาใกล้นางพร้อมออกคำสั่ง ริมฝีปากของเขาห่างจากนางเพียงแค่ครึ่งคืบหากนางขยับเข้าหาเพียงนิดเดียวปากก็แตะกันได้แล้ว

แต่ทว่า...ตัวของเฟยลี่กลับแข็งค้างราวกับกลายเป็นหิน!

"ข้าบอกให้เจ้าจูบข้า"
น้ำเสียงของอีกฝ่ายเริ่มหนักขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิงสาวยังคงนิ่งเฉยแถมยังหลบสายตาของเขา เฟยลี่หัวใจเต้นแรงการได้เห็นใบหน้าของจิ่งมู่ไป๋ใกล้ๆ เช่นนี้ทำให้นางรู้สึกกลัวและสับสน

นางควรจะเกลียดและกลัวเขามากกว่านี้ แต่ทว่าลึกๆ ในใจนางชิงชังตนเองที่ดันไปหลงรักใบหน้านี้ตั้งแต่แรกเห็น เขาทำให้นางด่างพร้อยและเสียเกียรติ นางไม่ควรจะรู้สึกกับเขาเช่นนี้

และที่สำคัญนางถูกส่งมาให้เขาไม่ได้ต่างจากเครื่องบรรณาการชิ้นหนึ่ง เขาจดจำนางไม่ได้เลยด้วยซ้ำแล้วนางก็ไม่ได้ต้องการสถานะพระชายาอ๋องเพราะความจำเป็นที่ถูกบีบบังคับเช่นนี้ด้วย

"ฉินเฟยลี่ ข้าสั่งเจ้า...จูบข้า!"
คราวนี้เขาตวาดสั่ง สีหน้าของเขาดูขุ่นเคืองอย่างที่สุดเพราะนางเอาแต่นิ่งเฉยไม่ยอมขยับแม้แต่น้อย เฟยลี่สะดุ้งสุดตัวความหวาดกลัวเริ่มเกาะกินหัวใจ นางจำต้องหันมองเขาแล้วขยับเข้าหาริมฝีปากที่รออยู่อย่างสั่นเทิ้ม