เป็นเพียงสนมน่าชังของฮ่องเต้ตัวร้าย 只能当狠心皇帝的丑妃嫔

เขาให้ความรักกับนางเพื่อให้นางแบกรับแรงริษยาชิงชังจากสตรีทั้งวังหลังเพื่อให้คนรักของเขาไร้อันตราย เช่นนั้นจากนี้นางจะกลายเป็นสตรีไร้ใจ ดวงใจนี้นางจะไม่ให้เขา นางจะไม่กลับไปโง่งมเชื่อเขาอีก

..................................................................
นางมองเขาตรงไปตรงมา แววตาไร้ความหวาดกลัวพลางแย้มยิ้มกว้างเอ่ยออกมาทีละคำอย่างตั้งใจ
"หม่อมฉันรังเกียจฝ่าบาท"
"รังเกียจข้า บังอาจนัก"
หวางต้าเฟิงพูดเสียงลอดไรฟัน เขาขบกรามแน่น จ้องมองนางด้วยแววตาดุดันหงุดหงิด เขาเมตตานางขนาดนี้ยังกล้าพูดเช่นนี้ น้อยใจแล้วพูดได้หรือ ไม่พอใจแล้วทำกิริยาเช่นนี้ได้หรือ
"..."
นางไม่ได้พูดอะไรอีก เพียงมองเขานิ่ง ๆ ด้วยสายตาท้าทาย สำหรับนางแล้วที่ผ่านมาหนึ่งปีเต็มเหมือนตายทั้งเป็น อันที่จริงตายไปเลยยังจะดีกว่าด้วยซ้ำ หากวันนี้เขาไม่พอใจจนสั่งประหาร นางก็ยินดี ถือว่านี่คือหนทางหลุนพ้น
"ฝ่าบาทตรัสถาม หม่อมฉันเพียงทูลตามตรง"
"รังเกียจ กล้ารังเกียจข้า ช่างไม่กลัวตาย ไปกินดีหมีหัวใจเสือจากไหนมากัน"
"คงจากตำหนักเย็นเพคะ"
เยี่ยนอิงตอบแล้วอมยิ้ม นางได้มันมาจากที่นั่น ความกล้าบ้าบิ่นไม่กลัวตาย
"เช่นนั้นข้าจะทำให้เจ้ายิ่งรู้สึกรังเกียจมากกว่าเดิม รวมถึงรังเกียจตัวเจ้าเองด้วย"
เขาก้าวมาหา คว้ามือของนางจับเอาไว้แน่น ลากตัวให้เดินตามเข้าไปด้านในตำหนัก


.........................................................................................................
อ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ