ว่าที่เมียแสนร้ายของนายเหมืองแร่เถื่อน

"คุณเป็นคนงานที่นี่ใช่ไหมคะ ช่วยพาฉันไปพบคุณเควินหน่อยได้ไหม" ปรียานุชถามด้วยน้ำเสียงหวาน
ชายคนนั้นยืนนิ่ง มองเธอด้วยสายตาที่เย็นชา
"มีธุระอะไร"
"ฉันเป็นว่าที่ภรรยาในอนาคตของคุณเควินค่ะ ช่วยบอกเขาให้หน่อยนะคะว่าฉันมา" เธอตอบพร้อมรอยยิ้ม แต่ชายหนุ่มกับหัวเราะเสียงห้วน ๆ ดังขึ้น
"ภรรยา" ชายคนนั้นพูดเสียงเย็น
"นายเหมืองไม่มีทางเอาผู้หญิงอย่างเธอมาเป็นเมียหรอก... นอกจากจะเป็นแค่นางบำเรอเท่านั้น"
"นี่นายพูดแบบนี้ได้ยังไง"
ไม่ทันขาดคำ มือเล็ก ๆ ของเธอก็ฟาดลงบนใบหน้าที่ปกคลุมด้วยเคราของชายตรงหน้า เสียงตบดังสนั่น
ทันใดนั้น มือใหญ่ ๆ ก็คว้าเอวเธอไว้ ก่อนที่ริมฝีปากร้อนผ่าวจะประทับลงบนริมฝีปากบางของเธออย่างรุนแรง จูบที่ทั้งดุดันและเร่าร้อนทำเอาปรียานุชแทบขาดใจ
"คุณ... คุณเป็นใคร ถึงกล้าดีมาแตะต้องฉันแบบนี้" เธอถามเสียงสั่น
"เควิน วิลเลียมส์" เขาตอบพลางถอดเสื้อออก เผยให้เห็นรอยสักที่พาดผ่านแผ่นอกกว้าง
"ฉันนี่แหละนายเหมืองที่เธออยากแต่งงานด้วยไง
นิยายแนวพระเอกร้ายดิบเถื่อนนางเอกสู้คน