พลาดพลั้งในคืนฝนพรำ (หนังสือเสียง)

“นอนต่ออีกนิดสิ เดี๋ยวบ่ายๆ พี่ไปส่งบ้าน”
“ทำไมวดี”
“เมื่อคืนวดีเมามาก พี่เลยพามานอนที่ห้อง เพราะเห็นมุกบอกว่าแม่วดีดุ คงให้กลับบ้านทั้งสภาพเมาไม่ได้สติแบบนั้นไม่ได้”
“แล้วทำไมวดี”
“พี่ชอบวดี พี่ก็เลย”
เผียะ!
ไม่รอให้อีกฝ่ายพูดจบ เธอสะบัดฝ่ามือลงบนใบหน้าเต็มแรง แล้วรีบจัดแจงหยิบเสื้อผ้าที่อยู่บนพื้นห้องขึ้นมาใส่ด้วยใบหน้านองน้ำตา
“พี่จะไม่ขอโทษหรอกนะ เพราะพี่ตั้งใจ พี่ชอบวดีจริงๆ”
“ช่วยทำเหมือนว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นด้วยนะคะ ถือว่าวดีขอร้อง ถ้าบังเอิญเจอกันข้างนอก ก็ช่วยรบกวนอย่าทัก ช่วยทำเป็นว่าเราไม่รู้จักกัน”
“รอพี่ก่อน เดี๋ยวพี่ไปส่ง”
“ไม่ต้องค่ะ”