ไม่มีอีกครั้ง

"ฉันเซ็นใบหย่าให้คุณแล้วนะคะ"เวนิตามองชายหนุ่มตรงหน้าที่กลายเป็นอดีตสามีของเธอตั้งแต่ตอนที่จรดปากกาลงบนกระดาษแผ่นนั้น
"ก็ดี ต่อไปนี้ระหว่างเราหวังว่าจะไม่เจอหน้ากันอีก"เจตน์ยกยิ้มเล็กน้อย
เขาได้อิสระอย่างที่ต้องการปลดพันธะนาการที่ถูกผูกไว้มาเกือบสองปีเต็ม ส่วนเธอก็จะไปในที่ที่เคยจากมาและไม่หวังว่าจะกลับมาเจอหน้าคนอย่างเจตน์อีก
"ค่ะ คุณไม่ต้องห่วงและขออวยพรให้คุณและคุณพริ้มครองรักกันอย่างมีความสุขนะคะ"เพราะเธอทนมานานกับสามีที่ไม่เคยสนใจภรรยาเพียงเพราะยังอาลัยอาวรภ์กับคนรักเก่า ก็ปล่อยให้ทั้งคู่ได้ครองรักกันอย่างสมใจ ผีเน่ากับโลงผุ ทั้งคู่เหมาะสมกันแล้ว

"หนูไม่มีพ่อค่ะ"
เด็กหญิงเอ่ยบอกคุณลุงตรงหน้า เธออยู่กับแม่มาจนจะห้าขวบไม่เคยเห็นหน้าพ่อสักครั้งจะมีก็แต่ภูริชเท่านั้นที่ตัวเองเรียกพ่อ
หัวใจที่เคยด้านชาบัดนี้เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด หากเขาไม่หย่ากับเวนิตาลูกก็คงไม่ต้องขาดพ่อ
"หนูอยากมีพ่อไหมครับ"เขาหวังว่าลูกจะตอบรับ
เจตน์เงยหน้าขึ้นมองเกสรและชยุตเช่นกัน พวกท่านยอมบอกเขาก็ซาบซึ้งพระคุณมากแล้ว
"ไม่ค่ะ น้องเกวมีแค่แม่น้องเกวก็มีความสุขแล้ว"เด็กหญิงโบกมือปฏิเสธ
ความหวังของเขาเหมือนมอดดับ เวนิตาเลี้ยงลูกมาดีขนาดไหนถึงได้ไม่ต้องการพ่อ