คนที่ยังรู้สึก

หนึ่งคนเดินไปไกลอย่างกู่ไม่กลับ แต่อีกหนึ่งคนยังยืนอยู่ที่เก่า พร้อมความทรงจำแสนเจ็บปวดที่ลืมไม่ลง
****
กิ่งฉัตรยืนมองชายหนุ่มสวมช็อปสีเทาเข้มยื่นดอกไม้ช่อสวยให้กับหญิงสาวคนหนึ่ง ต่อให้ชายในชุดสีเข้มไม่ได้มีรูปร่างที่สูงใหญ่หรือใบหน้าหล่อเหลาอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ ภาพที่กิ่งฉัตรมองเห็นก็ยังดูโดดเด่นมากอยู่ดี เนื่องด้วยผู้คนที่ขวักไขว่อยู่ใต้อาคารเรียนล้วนสวมเสื้อนิสิตสีขาว แม้จะมีบางคนสวมเสื้อช็อปแต่ก็ยังเป็นสีขาวสะอาดทั้งหมด
จอมทัพ หรือ รวีโรจน์ วรวิบูลย์ คือผู้ชายคนนั้น
ส่วนหญิงสาวที่ยืนยิ้มหวานส่งให้เขาก็ไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็น เหมือนแพร น้องนิสิตปีสองอยู่ในสายรหัสของกิ่งฉัตร
จอมทัพกับกิ่งฉัตรเลิกกันไปแล้วสามปี หลังจากที่เลิกกันข้างกายของจอมทัพก็ไม่เคยว่างเว้นคู่ควงหรือคนที่คบหา ไม่ว่าจะหญิงสาวแสนสวย หรือชายหนุ่มเพศพิเศษหน้าตาน่ารัก กิ่งฉัตรเคยคิดด้วยซ้ำว่าจอมทัพจะเรียนจบก่อน หรือจะเป็นเอดส์ตายไปก่อน
ต่างกันเหลือเกินกับตนเอง หลังจากเลิกร้างกับผู้ชายใจร้ายมากรักคนนั้นไป กิ่งฉัตรก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอยู่ในสถานะคนรักอีก ความเจ็บปวดและความผิดหวังยังทำให้กิ่งฉัตรยิ่งคงฝันร้ายอยู่บ่อยครั้ง เรื่องที่น่าแค้นเคืองอีกเรื่องคือคนที่จอมทัพคบหามันใกล้ตัวกิ่งฉัตรเข้ามาเรื่อยๆ
วีรกรรมของกิ่งฉัตรเมื่อสามปีที่แล้วก่อนเลิกรากัน มันธรรมดาเสียที่ไหน กับน้องรหัสคนนั้นจะมองหน้ากันติดรึเปล่าล่ะ